Meewerken in Gods Koninkrijk

Van de week was ik in Utrecht voor een inspirerend interview voor de Uitdaging met Bertuel Smit. Met zijn kerk heeft hij het project Joy4You opgezet. Dat omvat een restaurant waar arme mensen een gratis maaltijd krijgen en daarnaast kunnen de mensen hulp krijgen om uit de vicieuze cirkel te komen, waarin ze vaak al jarenlang vast zitten. Een prachtig project waardoor daadwerkelijk iets gedaan wordt aan de nood in de stad. Ze hebben speciaal een kerkgebouw gezocht waar ruimte was voor een keuken en het restaurant. Ik schaamde me een beetje voor onze eigen gemeente. Wij hebben ook een prachtig gebouw, niet gehuurd, maar van onszelf notabene. Maar we gebruiken het ook voor onszelf. We zijn intern gericht. En dan ga ik nadenken over mijn eigen rol in het Koninkrijk van God. Wat doe ik nou eigenlijk echt voor Hem? Ook voor de huiskring moesten we nadenken over onze gaven en talenten. Ik doe best wel veel, maar vooral ter ondersteuning van de plaatselijke gemeente. Mijn visie is altijd geweest een gezonde gemeente met gezonde christenen en dan komen de anderen ook in actie met hun gaven die ik niet heb. Maar veel gemeenteleden stoppen gedemotiveerd met hun taken. Er vallen gaten en er moet getrokken worden om te voorzien. Waar ligt dat aan? Als ik dan zie dat er bij Joy4You vrijwilligers staan te springen, de bereidheid om daaraan mee te helpen is groot. Bertuel zei: "Het is een feelgood project. Het lijkt wel of ik in Hart van Nederland zit." En ik denk dat daar een waarheid in zit. We willen ons goed voelen. En als het niet meer goed voelt, dan stoppen we ermee. Maar als God van ons vraagt dat we ons moeten inzetten voor de Gemeente, met onze specifieke gaven en talenten dan vraagt het soms om doorzettingsvermogen, om trouw te blijven, ook als het even tegen zit. Zijn we beïnvloed door de tijdsgeest of door Gods Geest?