Kippenvel

Gisteravond kwam Sjoerd ineens thuis met een dvd van de Cindu ramp uit 1992. De bekende beelden van de zwarte rookkolom boven Uithoorn, brandweermannen uit de hele omgeving die uit alle macht probeerden het vuur onder controle te krijgen, extra nieuwsuitzendingen. Geschokte personeelsleden die voor hun leven gerend hadden, onzekere mensen die wachtten op nieuws of hun partner nog in leven was. Sjoerd liet zien waar zijn kantoor had gestaan waar hij even daarvoor had gezeten: Een enorme tank had het gebouw met de grond gelijk gemaakt. Hij wees de fiets aan waarop hij terecht gekomen was toen hij door de luchtdruk werd weggeblazen. We keken naar het gebouw waar hij in gevlucht was, dat later in de as gelegd werd. Ik kon alleen maar danken dat het voor hem zo goed afgelopen is. Het maakt je ook kwaad om wat er nu gebeurt op zijn werk door mannen die de explosie niet hebben meegemaakt. Ze ervaren niet hetzelfde. Veiligheid moet altijd voorop blijven staan.

Afrika! Afrika!

Zaterdag zou ik met de kinderen naar Afrika! Afrika! gaan. Eerst waren we op jacht geweest naar acties om de prijs wat te drukken. De C1000 verkocht een prachtige beker met een speciale voorstelling voor Afrikai, Afrikai (zoals de mevrouw het noemde), maar die was 's avonds en duurde tot half elf, beetje te laat voor de kinderen. Toen hoorden we dat Jetix extra voorstellingen geregeld had met tien euro korting voor de kinderen. Dus we hadden kaartjes voor zaterdag om half elf. Maar we werden gisteren opgebeld door het Uit-buro dat de voorstelling niet doorgaat. De kinderen waren zeer teleurgesteld. Waarschijnlijk waren er toch te weinig mensen om de Afrikaanse dansshow voor op te voeren. Helaas...

Identiteit

Ik had gedroomd en werd met een naar gevoel wakker. Mijn gedachten maalden. Wie ben ik? Wat bepaalt mijn identiteit? Hoe weet je wie je bent? Vergelijk je jezelf met anderen?
Hoe meet ik of ik een goede moeder ben? Kijk ik naar de goede cijfers van mijn kinderen of naar de hoeveelheid vriendinnen, hun gezondheid of hoeveel bijbelkennis ze hebben.
Hoe meet ik of ik een goede echtgenote ben? Kijk ik naar de cadeautjes of complimenten die ik van hem krijg of welke status mijn man heeft op zijn werk?
Hoe meet ik of ik een goed christen ben? Hoeveel dingen ik in de gemeente doe of hoe vaak ik in de bijbel lees en bid?
En als persoon. Vergelijk ik mezelf met anderen wie de leukste kleren draagt of wie het beste kan koken. Ach zo kan ik nog wel even door gaan.
Nee natuurlijk! Mijn identiteit ligt in Christus. Ik hoef mezelf niet te vergelijken met anderen. Ik ben Gods kind. Hij vindt mij waardevol. Toen ik een zondaar was, maakte Hij me vrij. Toen ik verloren was, redde Hij mij. Ik mag bij Hem komen in Zijn licht. Hij schenkt mij alles. Ook al mislukken al mijn zelfgestelde doelen, ik ben een parel in Zijn hand. Dat is mijn identiteit en van daaruit mag ik ontspannen de bijbelse richtlijnen volgen en de beste moeder, vrouw, gemeentelid en mezelf worden en zijn. Want God ziet me zitten en jou ook! Soms moet je daar weer even bij stilstaan...

Trouwen, scheiden, hertrouwen?

Sjoerd is gisteren wezen eten met een vriend van vroeger. We waren ceremoniemeester op zijn bruiloft. Helaas was het laatste nieuws niet zo positief. Na een scheiding van tafel en bed wilde zijn vrouw een definitieve scheiding in gang zetten. Hij vertelde over een andere gezamenlijke vriend van vroeger, inmiddels getrouwd met zijn derde vrouw. 's Avonds belde nog een vriend uit diezelfde periode, gelukkig nog getrouwd met zijn eerste vrouw. Hij had mijn vroegere beste vriendin ontmoet. Verbaasd vertelde hij over zijn bevindingen. Gescheiden en achtergebleven met drie kinderen. Ik was haar ex-man tegengekomen op Opwekking met een nieuwe vriendin. Al deze vrienden zijn christen!
Het heden geeft geen beter beeld. Vrienden van nu worstelen met hun huwelijk en wonen tijdelijk niet meer bijelkaar. Ook in de gemeente worden huwelijken ontbonden. We zijn zelfs al een fase verder. Mensen willen weer hertrouwen. Mogen ze dat, wanneer zijn ze vrij om te hertrouwen en mogen ze dan nog een taak blijven uitoefenen of moeten ze altijd alleen blijven? De meningen daarover lopen zeer uiteen in christelijk Nederland. Van de oudsten wordt verwacht dat ze daarover een mening hebben. Geweldig hoe ze de tijd hebben genomen om Gods wil te zoeken en hoe God met hen bezig is geweest en ze samen heeft gebracht. Helaas blijven de gemeenteleden hierover nog verschillend denken. Het ene kamp vindt dat ze absoluut niet mogen hertrouwen. De ander praat over genade en liefde.
Ik zou zo graag eens een kijkje willen nemen in de keuken van andere gemeenten. Hoe gaan andere oudsten met dit soort moeilijke problemen om of komen ze niet in hun gemeente voor?

Madame Tussauds

Met kortingskaartjes uit de ANWB kampioen togen de kinderen en ik vrijdag naar Madame Tussauds in Amsterdam. We stonden oog in oog met Jim en Jamai, aaiden de fret van Taffie uit Zoop en zongen mee met de meiden van K3. We gingen op de foto met de groten der aarde zoals Nelson Mandela, Einstein en de paus. Er waren schilders zo uit het verleden gestapt zoals Vincent van Gogh en Rembrandt. We zagen zangers zoals Beyonce en Michael Jackson en BN-ers zoals Joop van den Ende en Andre van Duin. Ook stonden er buitenlandse grootheden zoals Brad Pitt met Angelina Jolie en schoven we aan tafel bij George Clooney en Julia Roberts. Het was niet groot, maar de kinderen vonden het erg leuk.

Herfstvakantie

De kinderen hebben herfstvakantie. Dinsdag zijn we naar Utrecht geweest om gezellig te winkelen. Gisteren is Sjoerd ook mee geweest naar Apeldoorn en hebben we een bezoek gebracht aan Paleis 't Loo.
Ik vond vooral de tentoonstelling met schilderijen van de koninklijke kinderen erg leuk. Maaike vond de tuinen prachtig. Laura genoot van het ritje met de paardentram. En voor Sjoerd was de rondleiding door het paleis het leukst, vooral omdat we de vorige keer een buitenrondleiding hebben gehad. Ik had de kinderen een opdracht gegeven om de koningen en koninginnen in de goede volgorde te zetten. Ze stonden vooraan naast de gids en stelde in iedere kamer een goede vraag. We waren trots op hen dat ze niet verveeld rondhingen, maar actief mee deden. Morgen gaan we, als alles goed gaat, naar Madame Tussauds.

Vertel het mij en ik zal het vergeten
Laat het mij zien en ik zal het mij herinneren
Betrek mij erin en ik zal het begrijpen

Brief van staatssecretaris

Vandaag kreeg ik een persoonlijke brief van Sharon Dijksma, staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Het was een reactie op de mail die ik naar het ministerie gestuurd had (zie eerder bericht). Ze schreef dat het artikel in de pers het godsdienstonderwijs op openbare scholen betreft. Op scholen op levensbeschouwelijke grondslag maakt godsdienst gewoon deel uit van het onderwijsprogrammma. Dat was toch al zo? Dus er verandert niets? Dan ben ik weer gerust gesteld.

Het onzichtbare zichtbaar

Gisteren fietste ik naar huis en werd mijn oog getrokken naar banen zonlicht die de aarde raakten. Zonlicht kun je niet zien, tenzij het wordt gefilterd door de bomen of de wolken. Meteen schoot het door mijn hoofd dat je de Heilige Geest ook niet kunt zien. Tenzij Zijn werking wordt doorgegeven door mensen.

Sjoerd en ik liepen een keer door een parkje in Engeland. Langs de kant van de weg stonden artiesten met hun kunstwerken. Een man had een serie realistische schilderijen staan. Een van zijn schilderijen raakte me zo, dat ik spontaan in huilen uitbarstte. Ik hoorde zelfs de muziek die bij dat schilderij paste. (Zie foto) Zo kun je af en toe ook geraakt worden door de verhalen van mensen over hoe de Heilige Geest in hun leven aan het werk is.

Verandering is verbetering?

Bij Sjoerd op zijn werk worden vandaag tientallen mensen ontslagen. Gisteravond zaten er honderden werknemers in spanning te wachten of ze wel of niet een brief zouden krijgen. Het ging onze deur voorbij. Vandaag mogen ze hun spullen pakken en afscheid nemen. Een bedrijf waar je jarenlang gewerkt hebt, je verbonden mee voelde, collega's die soms als familie aanvoelde. Maar er moet verbeterd, vernieuwd en veranderd worden en dat kost... dat kost mensen... dat kost vrienden, daar vallen slachtoffers. Een emotionele dag.
In de gemeente willen we soms ook veranderingen. Hoe doe je dat zonder dat er slachtoffers vallen? Kies je voor de harde lijn, waarbij een aantal mensen afscheid zal nemen van de gemeente of de weg van de geleidelijkheid, die veel meer geduld vraagt? Offeren we mensen op om onze zin te krijgen of gaan we de weg van de liefde?

Gebed voor BN-ers

Het boek Boe van Rene Gutteridge gaat over een horrorschrijver Wolfe Boone, bijgenaamd Boe. Het hele stadje Skary is in horrorsfeer en trekt daarmee veel toeristen. De hoofdpersoon Ainsley vindt dat maar niets. Ze veracht de schrijver en vindt het moeilijk om voor hem te bidden. Ze kan hooguit bidden dat hij vertrekt. Maar op een dag komt de schrijver tot geloof. Ze moet haar vooroordelen opzijzetten, want eigenlijk kent ze de man niet eens en hij blijkt toch wel erg aardig te zijn. Ik heb het boek nog niet uit, maar het heeft me wel aan het denken gezet.
Het is kinderboekenweek en zoals altijd verzet ik me fel tegen de boeken van Paul van Loon en andere schrijvers die onschuldige kinderzielen vervuilen met hekserij, vampiers en geesten. Ineens bedacht ik me dat ik ook nog nooit voor Paul van Loon gebeden heb. Ik ken wel de verhalen dat mensen gebed inzette tegen de griezelbus. Maar wie heeft er wel eens gebeden dat Paul van Loon tot geloof zou komen? Dat zou me een getuigenis zijn. En als we dan toch bezig zijn, wat te denken van Ronald Plasterk. Een ontwikkelde man op een hoge positie, zoals (S)Paulus. Na een bijzondere ontmoeting met God gebruikte hij zijn talenten voor God. Of Geert Wilders? Ook hij heeft wel een verandering van hart nodig. Nederland zou op zijn kop staan.

God laat zich zien, maar je moet wel kijken

Op de huiskring gisteravond hebben we met elkaar gedeeld wat we de afgelopen weken van God gezien hadden. Bijzonder hoe God met ons allemaal bezig is. Door een gebedsverhoring, een vermaning, een nieuw inzicht. God is zichtbaar om ons heen in enthousiaste dopelingen, verrassende kinderantwoorden, een bijbels persoon waarvan we kunnen leren. En al zou God zich niet laten zien in ons persoonlijke leven, dan kunnen we Hem zien in de natuur om ons heen. Die prachtige kruisspin die zijn web maakt van ragfijne draden, de bladeren die verkleuren. Het hele proces van de seizoenen. We kunnen Hem ontmoeten in de Bijbel, waarin dingen staan die de mensen tweeduizend jaar geleden nooit hebben kunnen weten (Lees: Moderne wetenschap in de Bijbel van Ben Hobrink). We kunnen Hem leren kennen door de Here Jezus, mens geworden God. Maar ondanks die manieren waarop Hij zich al heeft laten zien, wil Hij persoonlijk contact met ons. Geweldig toch?

Ga de weg van liefde

Soms zit je een beetje vast in een verkeerd denkpatroon. Mijn ogen gingen open na het lezen van drie weblogs van medebloggers Paul, Rianne en Hinke. Zij hadden iets wat ik miste. Tijd voor creativiteit, liefde voor mensen, leven met God en het uitdragen van Zijn woord.
Ik liet me leiden door mijn angst om de controle los te laten. Ik viel in mijn valkuil van veroordeling in plaats van liefde en medeleven. Ik rende zelf door in mijn egoisme in plaats van God de ruimte te geven.
In Efeze las ik een mooi stukje over onze nieuwe levenswandel. Laat alleen goede en opbouwende woorden over uw lippen komen. Wees goed voor elkaar en vol medeleven. Ga de weg van de liefde.
De huiskring komende week gaat over Gods liefde, bewezen door het zenden van Zijn Zoon toen wij nog zondaren waren. Toen vond Hij ons al de moeite waard. God verlangt naar een relatie met ons, dat wij Hem met ons hele wezen liefhebben, met ons verstand, ons gevoel, ons denken, onze ziel, ons zijn en onze daden. Hij gaf Zijn Geest om ons te helpen die liefde te begrijpen, te doorgronden. God is geen God van veraf. Hij wil een persoonlijke relatie met ons. Op welk moment in ons leven hebben wij Gods liefde het diepst ervaren? Heb jij Zijn liefde al ervaren? Hij verlangt er naar. 'Hij wacht alleen nog maar totdat jij komt..'