Opwekking

Gisteren ben ik zoals elk jaar een dagje naar Opwekking geweest, samen met mijn kinderen, een vriendin en haar kinderen. Een groot deel van onze gemeente was er al. Dat was heel gezellig zo met elkaar. Ik vind het altijd een geweldig idee om met allemaal gelovigen bij elkaar te zijn. Vooral het zingen met zoveel stemmen is magnifiek. Helaas vond ik de zangleider zeer onbijbels bezig. Hij toverde een paar speelkaarten tevoorschijn en maakte toen een grapje waarmee hij eigenlijk zei: zij zijn zondig, dus ik mag het ook zijn. Vervolgens vertelde hij wanneer hij had leren zingen in tongentaal en hielp de aanwezigen bij het uitoefenen van deze omstreden gaven door met z'n allen in tongentaal te gaan zingen. Doe uw mond maar open en maak klanken. Niets over de Heilige Geest, nee maak maar gewoon klanken en whauw.. u spreekt ook in tongen...
Indien er in tongen spreken, laten het er twee, ten hoogste drie zijn (geen 15.000), ieder op zijn beurt (niet allemaal door elkaar) en laat een uitleg geven (gemist zeker). 1 Kor. 14: 27
Gelukkig hoorde ik meer kritische geluiden hierover.
Wigle Tamboer deed de Woordverkondiging over de gelijkenis van de talenten. Denk niet dat je niets waard bent, en als je vijf talenten hebt, denk dan niet dat je er wel zes moet hebben. Het sprak iedereen wel aan.
's Middags was er een concert van Brian Doerksen, de reden dat ik op maandag ging, want eigenlijk had ik me na het verkeersfiasco de vorige keer, voorgenomen nooit meer op de laatste conferentiedag te gaan. Het concert was geweldig! Ik miste nog veel nummers, maar ja, als je zoveel goede nummers hebt gemaakt... Geen amusument, maar aanbidding, en zing niet alleen de woorden, maar maak ze ook waar in je leven, zei Brian. Aanbidding is niet alleen zingen, maar je levensstijl. Niet iedereen waardeerde zijn praatje, maar zijn muziek destemeer. Na afloop liep ik bijna tegen hem op en ik wist niets te zeggen...

Brian Doerksen in het land

Luilak

Vannacht was het luilak. Vroeger had ik nog nooit van die traditie gehoord, maar nu we hier wonen des te meer. Jongelui lopen de hele nacht te gillen en maken zoveel mogelijk herrie, bijvoorbeeld met een toeter. Dat hoort erbij. Maar daarnaast gooien ze met eieren en meel tegen je ramen of smeren je auto in met ketchup en mayonaise. Probeer dat er maar eens af te wassen. Een onrustige nacht dus. We zijn er dit jaar genadig vanaf gekomen.
Gelukkig hebben de kinderen er geen last van gehad. Maaike is natuurlijk doodmoe van het kamp. Afgepeigerd kwam ze gistermiddag thuis. Ze zat vol verhalen, want ze had het heel erg leuk gehad.

De tuin staat er prachtig bij. In het voorjaar is alles nog zo fris groen.

We hebben ook alweer de eerste oogst aardbeien op brood gegeten.

De ideale echtgenoot is hij die begrijpt wat zijn vrouw niet zegt.

Achttien jaar geleden liep ik in een witte trouwjurk het gangpad van de kerk door om mijn ja-woord te geven aan Sjoerd. Nog geen spijt van gehad! Veel van onze vrienden hebben het niet gehaald of vechten nog om hun relatie te behouden. Wat is het geheim van een goede relatie? We zijn allemaal verschillend, maar leven met iemand die op jezelf lijkt is ook niet ideaal. De manier waarop we ruzie maken? Met servies smijten, elkaar een week lang dood zwijgen of rustig afkoelen en dan uitpraten. Humor? Elkaar uitlachen of met elkaar lachen. Onze relatie met God? Biddend bij Hem komen of in gebed elkaar de les lezen. Liefde en haat liggen zo dichtbij elkaar. Misschien is het wel genade van God dat we nog bij elkaar zijn. Hoewel achttien jaar geen lustrum is, willen we het toch vieren. Gezellig met zijn viertjes naar een Grieks restaurant aan de Amstel.

Op 22 mei 1995 gingen we ook naar de Griek om onze trouwdag te vieren. Ik was hoogzwanger en we maakten al grapjes dat de verloskundige flauw zou vallen van de knoflookadem. De volgende dag begonnen de weeën en werd Maaike geboren. Twaalf jaar wordt ze alweer. Een grote meid waar we heel veel van houden en ontzettend trots op zijn. Morgen gaat ze op kamp. Drie dagen zonder haar. Wat zal ik moeten slikken als ik morgen de bus uitzwaai. Gelukkig hoef ik haar niet zomaar los te laten, maar mag ik haar overgeven in Gods hand. Toch zal ik de Heer op mijn knietjes danken als ze weer veilig thuis is.

Dankbaarheid en enthousiasme

De fietstocht was erg geslaagd. Het was prima weer: weinig wind en droog. Mijn hart liep over van blijdschap en dankbaarheid. Iedereen die zich aangemeld had, was er. We konden op tijd starten. De kokers hadden hun best gedaan. Alle fietsers waren enthousiast en riepen: volgend jaar weer of voor herhaling vatbaar.

Hemelvaartsdag

Een collega van Sjoerd nam afscheid aan de telefoon: 'Goede hemelvaart'.
'Nou', antwoordde Sjoerd, 'dat gaat gebeuren, maar nu nog niet.'

Fietstocht

Al dagen zijn we bezig met de organisatie van een fietstocht op hemelvaartsdag. Weken was het prachtig weer. Tot het omsloeg. Vanochtend moesten we de beslissing nemen of we het zouden laten doorgaan of niet? Ondanks alle weermannen en -vrouwen die we hebben geraadpleegd, kunnen we niet in de toekomst kijken. De voorspellingen zijn niet goed, maar niemand kan ons zeggen of het morgenochtend om tien uur regent. En dan zegt de Heer: Wees niet bezorgd. De Vader weet wat gij nodig hebt. Wees niet bevreesd, klein kuddeke. Dat gaf rust. Het is geen garantie voor mooi weer, maar regen of zonneschijn: Hij is erbij. We konden een beslissing nemen.. en ons gaan voorbereiden, want we gaan ervoor. Het gaat door!

Levensveranderende actie

Gooi een steen in de vijver en het water vormt kringen die steeds groter worden. Een vergelijking die nu al twee keer naar voren kwam tijdens een interview. Mensen die iets beginnen en daarmee grote invloed hebben op anderen. Ze verbeteren levensomstandigheden, helpen mensen praktisch en vertellen over God. Handen en voeten geven aan het Evangelie. Geen druppel op een gloeiende plaat, maar daadwerkelijke verandering. Verandering van omstandigheden, verandering van het hart. Hebben de dingen die ik in mijn leven doe invloed op anderen? De dingen die ik zeg, verandert het iemands hart?

Het wonder van bekering

Gisteren sprak br. H.M. Postma bij ons. Een inspirende spreker met een bijzonder levensverhaal. Hij vertelde dat hij gebeden had of God iemand op zijn pad wilde sturen die hij over Hem kon vertellen. Prompt ging de telefoon. 'U kent mij niet en ik ken u niet, maar ik heb uw telefoonnummer gekregen, want ik wil graag meer van God weten.' Een jongeman met een verlangen naar de Heer. Een wonder? Als u de Heer erom vraagt, kunt u verwachten dat Hij u zal gebruiken. Nu moet ik bekennen dat mijn gebeden meestal wat egoistischer zijn. Toch mochten we ook in onze gemeente een aantal bekeringen meemaken. Het zijn bemoedigingen die we nodig hebben in deze wereld waarin het aantal gelovigen steeds kleiner lijkt te worden. En als die bemoedigingen uitblijven, moeten we er misschien om bidden. Willen we dat God ons gebruikt om Zijn koninkrijk te bouwen? Dan kunnen we wonderen verwachten.

Op schoot

Vandaag was het moederdag. Ontbijt op bed met speciaal voor mij uitgezochte en zelfgemaakte cadeautjes. Ook voelden we ons dankbaar dat we onze eigen moeders nog hebben. Ik werd moeder toen mijn eerste dochter twaalf jaar geleden geboren werd. Inmiddels een grote meid die bijna naar het voortgezet onderwijs gaat. Toch moet ze ook af en toe haar emotionele tank bijvullen. Wat is het geweldig dat God zichzelf daarmee vergelijkt. Zoals iemands moeder hem troost, zo zal Ik u troosten. Een intiem moment.

Manna-vandaag

Er is een nieuwe site gelanceerd: www.manna-vandaag.nl. Een christelijke site met nieuwsberichten, interviews, bijbelstudie, een marktplaats, de mogelijkheid om contact te leggen met andere christenen en nog veel meer. Een veelzijdige site met allerlei informatie die voor christenen interessant is. En ik mag er ook aan meewerken. Om de week verzorg ik een interview voor manna-vandaag, dus zet hem bij uw favorieten.

Zo zoo

Wat hebben krokodillen, leeuwen, bosijsvogels, haaien en slangen met elkaar gemeen? Ze leven in Burgers Zoo. Woensdag reisden we met oma af naar Arnhem. We hadden gratis treinkaartjes voor de kinderen en kortingsbonnen van Page voor het park om de financiele pijn wat te verlichten. De reis duurde zo'n drie uur, eerst met de auto, dan met de trein, overstappen op CS Utrecht, vervolgens met de bus. Om een uur of elf waren we er om te beginnen met een kopje koffie. De jungle is mijn favoriet. Er vliegen prachtige vogels rond verscholen tussen de planten met enorme bladeren. Oma ging voor de aquaria en ook de kinderen zaten met hun neus tegen de dikke ruiten om zich te vergapen aan de haaien en pijlstaartroggen. In de woestijn verwachtten ze elk moment een slang of schorpioen te zien, maar ze zaten netjes achter glas. Na een lekkere lunch was er nog het mangrovebos en de safari. De giraffen waren te bezichtigen in hun hok. Veel dieren hadden kleintjes. Natuurlijk moest er op het laatst in de souvenirswinkel een knuffel en een beeldje gekocht worden. Het was een dag om met veel plezier op terug te kijken.

Op het kleedje

Half zeven stonden we naast ons bed en het was nog te laat. Tenminste als je een mega-goeie plek wilde bezetten in de doorlopende route van de massa. Maar ook de mensen die later dan wij kwamen, wisten nog een stukje straat te bemachtigen. Het was koud zo vroeg in de morgen, maar we hadden er flink veel zin in. Sjoerd had de auto de avond ervoor al ingepakt en dat vroeg enige behendigheid. Met de afgeladen auto snelden we ons naar Mijdrecht, want in je eigen dorp verkoop je minder. Mensen willen geen afdankertjes van bekenden kopen. De spullen pasten niet eens op de twee kleden, die we hadden neergelegd op een hoekje stoep naast een stelletje dat zelfgemaakte kaarten verkocht. De echte kopers stonden er al voordat alles goed en wel was uitgestald. De buitenlanders wisten hoe een paar euro van de prijs af te dingen, maar wij wisten al snel bij wie we er een paar euro bovenop moesten gooien, zodat we allemaal tevreden waren over het eindresultaat. Soms verkocht je iets voor te weinig, soms ging iets weg voor te veel. Al met al waren wij erg tevreden. Vroeg in de middag was de vrijmarkt ten einde. Onze auto zat minder vol, hoewel de kinderen wel weer wat nieuwe dingen meesleepten. Het geld werd verdeeld en met een uurloon van vijf euro hadden we een prima dag gehad. 's Avonds lekker naar pannenkoekenhuis De Strooppot om deze leuke dag goed af te sluiten.