Geld

Sinds een paar maanden hebben de kinderen een eigen folderwijk. Elke week moeten ze folders invouwen en naar zo'n 300 adressen rondbrengen. Vlak voor de kerst kwamen er soms wel veertien folders binnen, dat was echt een hele klus, waarbij wij ook geholpen hebben. Met kerst mochten ze met nieuwjaarswensen langs de deur. Het duurde even voordat ze over hun schroom heen waren. Toen ik een krantenwijk liep, heb ik het niet gedurfd. Maar na de eerste adressen en euro's, begonnen ze de smaak te pakken te krijgen. Het kostte wat doorzettingsvermogen, maar nu hebben ze er zelfs een Wii voor kunnen kopen. Hoewel Laura wel het gevoel had, dat ze een miljoen had uitgegeven, zijn ze er helemaal enthousiast over. Sjoerd tennist en golft ook mee en af en toe gooi ik ook een balletje mee op de bowlingbaan. De hele huiskamer staat op z'n kop.
Omdat ze nu zelf geld verdienen, leek het ons een goed idee om ze een kasboekje te geven. Zo kunnen ze een beter inzicht krijgen in hoeveel geld er binnenkomt en hoeveel geld ze onbewust uitgeven aan snoepgoed e.d. Ik vond het leuk om mijn eigen kasboekje weer te vinden. Ik was wel ouder dan zij, want er stonden autorijlessen in en zelfs mijn trouwjurk was erin terug te vinden, in guldens natuurlijk. Het viel me op dat ik al giften gaf en spaarde. Ook dat proberen we de kinderen bij te brengen.

Kerstdagen

De kerstdagen zijn weer voorbij. Op Eerste kerstdag was er een feestelijke dienst. In onze gemeente proberen we een evenwicht te vinden tussen de mensen die graag kerst in al zijn glorie willen vieren en mensen die gruwen van de dingen rond kerst, vandaar een feestelijke dienst en geen kerstdienst. Uiteindelijk komt het erop neer dat we door het compromis niemand tevreden stellen. Voor ons stond de dag meer in het teken van Laura. Zij werd die dag 12 jaar. Elk jaar vertellen we het verhaal van haar geboorte opnieuw en ze blijft zich erover verbazen. Hoe ik me klaarmaakte om naar de kerk te gaan en hoe snel ze zich aandiende en iedereen in rep en roer was en in kerstkleren naar ons toe haastte en dat het ging sneeuwen toen ze geboren was. Ik herinner me nog hoe verbonden ik me dat eerste jaar voelde met Maria. Op Eerste kerstdag komen dus alle familieleden bij ons. De Tweede dag vierden we met z'n viertjes. Laura had weer een kerstdiner bedacht met amuses en een grand dessert. Maaike had de tafel mooi gedekt en Sjoerd las het kerstverhaal voor tussen de gangen door. Zondag hebben we nog gegourmet met mijn ouders. En nu is het weer wassen en stofzuigen.

Kerstdiner

Een prachtig aangeklede zaal, lange gedekte tafels, heerlijk eten en zo'n tien gasten van buiten onze gemeente: het kerstdiner was erg geslaagd. De middag begon met het uitdelen van soep. Ik moet altijd eerst een drempel over, maar verschuild achter de soeppan, begon ik de smaak van het aanspreken en uitnodigen wel te pakken te krijgen. Af en toe ontstond er een gesprekje met geïnteresseerde voorbijgangers. Maar ik trof ook veel geloofbroeders en zusters van andere kerken en gemeentes. 's Avonds was dus het diner waar ik gewoon kon aanschuiven. Ik was naast een vrouw met twee kinderen gaan zitten. Ze bleek de dochter van een gemeentelid te zijn, die wat later kwam. Ze wilde absoluut niets meer met de kerk te maken hebben. Alleen omdat wij in een voormalig schoolgebouw zaten, was ze gekomen. Misschien dat we haar beeldvorming van 'de kerk' wat hebben kunnen veranderen, maar naar de kerstdienst wilde ze nog steeds niet komen - ook al is dat in hetzelfde schoolgebouw. Een man die vorig jaar ook geweest was, had al van tevoren opgebeld om te vragen of we dit jaar weer een maaltijd hielden. Hij nam een folder van de Alpha cursus mee. Ook een bezoeker van de vorige Alpha cursus was gekomen. Een van onze eigen gemeenteleden reageerde boos op onze kerstactie: 'Onze kerk is geen restaurant. Kerst gaat toch juist niet om eten.' Maar gewoon gastvrij zijn, omzien naar de mensen die zich juist in deze periode wat eenzaam voelen, uitreiken naar de medemens, de drempel van de kerk verlagen, dat is toch belangrijker dan knus bij elkaar kruipen om kerst in eigen kring te vieren. Het kost best een beetje moeite om de eerste stap te zetten, maar kom eens uit dat bootje!

Kerstpakket

Vanmiddag werd er aangebeld. Toen ik opendeed, stond er een man met een enorm pakket in zijn armen. Voor mij? Voor mij! Het is waarschijnlijk zo'n vijftien jaar geleden, dat ik voor het laatst een eigen kerstpakket mee naar huis mocht nemen. De verrassing kwam van de evangelische boekwinkel, waar ik op vrijdagmiddag als vrijwilliger werk. Tjonge. Ook Sjoerd kreeg vandaag zijn kerstpakket. Een grote gevulde picknickmand. Net als altijd hebben we ze met z'n allen uitgepakt. Wat een rijkdom, wat een verwennerij.

Voorbereiden op kerst

Sinterklaas heeft zijn paard amper geborsteld en op stal gezet, de stoomboot is nog niet uit zicht of de kerstkransjes hebben de plaats van de pepernoten al ingenomen. Ook in de evangelische boekwinkel moesten we ons voorbereiden op kerst, dus ik zette mezelf er maar toe om de kerstliederen door de winkel te laten schallen. Ik voel me niet zo kerstig, maar ja, hoe voelt dat? De eerste kerstkaarten vallen alweer door de brievenbus, maar ik moet ze nog gaan kopen. Volgende week zaterdag gaan we weer soep uitdelen in de winkelcentra om mensen uit te nodigen voor het kerstdiner in onze kerk. Veel mensen zetten zich hiervoor in, door eten te bereiden, de kerstversiering aan te brengen, ouderen te rijden, uitnodigingen te maken of het eten te serveren.
Vorig jaar kwamen er veel mensen; we hopen dat er dit jaar nog meer mensen zullen aanschuiven. Dat is wel spannend, want je weet niet of er genoeg eten is, genoeg plek om te zitten, maar het is goed om hier als gemeente samen de schouders onder te zetten.

Sinterklaas

Ook wij vierden dit weekend Sinterklaas feest. Vrijdagavond hebben we als gezin een paar kadootjes uitgepakt en een leuke film gekeken met veel snoepgoed erbij. Zondagmiddag zijn we met een zak vol kadootjes naar mijn ouders gereden, waar mijn broer met zijn gezin ook was. We hadden lootjes getrokken. Maaike had Sjoerd, Laura had Maaike en Sjoerd had mij. Ik had als enige iemand buiten ons gezin. Het was erg gezellig met elkaar. We hadden allemaal ons best gedaan om er een gedicht bij te schrijven. Na het eten zijn we met een nog vollere zak kadootjes weer naar huis gereden. Iedereen was weer tevreden.

Gemeente zijn

Soms heb je het nodig dat iemand je even een stukje verder helpt. Gisteren werd ik uitgenodigd door een gemeentelid om een kopje koffie te drinken in Het Theehuis. Gezellig natuurlijk. Het gesprek kwam al snel op de gemeente. Ik kwam erachter dat ik afgeweken was van de juiste koers. De gemeente is erg belangrijk in ons leven, maar natuurlijk mag het nooit belangrijker worden dan God. Soms sta je ergens te dichtbij om nog helder te kunnen blijven zien. Dan heb je iemand anders nodig om je een klein tikkie bij te sturen. Zo werd het kopje koffie drinken eigenlijk meer een beetje gemeente-zijn.

Dagje Utrecht

Met Sjoerd naar Utrecht geweest. Utrecht is onze stad. Hoewel we tegenwoordig vrijwel alles ook in onze eigen omgeving kunnen vinden, blijft het toch echt een dagje uit. Wat laatste (sint)inkopen gedaan. Nieuw kettinghangertje gekocht, nieuwe agenda uitgezocht. (Het lijkt wel een Sinterklaas rijmpje..) Gezellig ergens wat warms gegeten. Daarna door de sneeuw terug naar huis.

Bezinning

Vandaag ben ik veertig geworden. Een mooi moment om me eens te bezinnen op mijn leven. Ben ik geworden zoals ik zou willen zijn? Doe ik wat ik zou willen doen?

Zondag ging de preek over jaloezie. Volgens mij ben je jaloers als je leven niet is, zoals je wilt dat het is. Als je tevreden bent met het leven dat je leidt, met wie je bent en wat je doet, dan hoef je niet jaloers op anderen te zijn. Als dat niet zo is, moet je er wat aan veranderen. Daarbij moet je natuurlijk wel nagaan of je motivatie juist is. Wil je een groter auto omdat de buren er ook een hebben, dan lijkt me dat geen goed streven. De spreker ging nog een stapje verder. Als je dankbaar bent voor wat je hebt en wie je mag zijn, is er geen plaats voor jaloezie. Hij raadde ons aan onszelf niet te vergelijken met anderen. Maar we mogen onszelf bekijken door Gods ogen. Zijn wij geworden wat Hij voor ons voor ogen had? Gebruiken we onze tijd, gaven en talenten voor het doel dat Hij met ons heeft?

Ik kreeg een CD van de groep MercyMe, met daarop het liedje 'In a blink of an eye'. Daar zingen ze de volgende tekst: How can I further Your kingdom, when I'm so wrapped up in mine?

Moeilijke woorden

Gisteren heeft Laura bij de C1000 de eerste Mona-toetjes gehaald, die ze had gewonnen. Er was wat discussie over welke smaak we het eerst zouden nemen. De een wilde frambozen, de andere liever karamel en de volgende koos voor griesmeelpudding. Het werd de frambozen. Tijdens de maaltijd wilde Laura wat van de kennis delen die ze op school geleerd had. Ze vroeg aan Maaike: Ben jij een agnost, een theïst of een atheïst? Maaike had het natuurlijk vorig jaar gehad, dus antwoordde dat ze een theïst was, iemand die in God geloofd. Wij wilden er nog een schepje bovenop doen en vroegen terug aan haar: Ben jij dan een polytheïst of een monotheïst. Laura verstond het niet goed en vroeg verbaasd: Een wat, een monatheïst?