Kampeerfeestje

Laura mocht een kampeerfeestje geven ter afscheid van de basisschooltijd. Met z'n vijven zouden ze een nachtje doorbrengen in een tent in de achtertuin. Een vriendin uit haar oude klas, een vriendin uit haar nieuwe klas, een vriendin uit een parallelklas, zus Maaike en Laura. Gelukkig konden ze allemaal goed met elkaar op schieten. Eerst werden de plekken verdeeld en de spullen geinstalleerd. Na de barbecue speelden ze hints, waarbij veel gelachen werd en keken ze een film, die net spannend genoeg was. Daarna nog een flinke wandeling om iedereen moe te maken. En toen begonnen we aan de nacht...

Eerst een uur lekker lachen, daarna zachtjes fluisteren, totdat de klink van de deur van de schutting op en neer ging en iedereen in paniek raakte. Vanuit het open raam kon ik hun gesprekken horen. De grote geruststellende zus, een huilende gast. Zo kon het niet. Sjoerd ging even met ze praten. Als ze echt niet durfden, mochten ze ook binnen liggen, maar ze overwonnen hun angst en vielen in een diepe slaap. De volgende ochtend zaten ze om half negen aan het ontbijt. Ze kletsten gezellig en wisten zich prima te vermaken. Ze hadden graag nog langer gebleven, maar ik wilde liever op een goede manier afscheid nemen, voordat de vermoeidheid en chagrijnige buien toe zouden slaan. Vanavond vroeg naar bed.

Grenzen stellen

Soms worden je opvoedkundige vaardigheden een beetje op de proef gesteld. Maaike was gisteren met haar klasgenoten met een boot mee. Het afscheidsfeestje begon om zes uur en zou duren tot elf uur, wat ik al erg lang en laat vond. Om tien uur belde ze op. Het was zo gezellig, of ze ook om twaalf uur naar huis mocht komen? Nou, nee... Ja, maar, we zitten op een eiland en dan moeten we alleen voor mij naar huis. Dilemma dus. Wij zagen de hele groep al boos zijn op haar, omdat zij de spelbreekster was. Aan de andere kant zou ze dan pas tegen enen thuis zijn en dat vond ik echt belachelijk laat. Iemand moet toch grenzen stellen. Dus met pijn in ons buik hielden we vast aan ons nee. Uiteindelijk werd het een kwartiertje later. Daar konden we mee leven. Later thuis bleek dat er nog meer kinderen niet mochten!

Boekentips voor de vakantie

Voor de kinderen is het bijna zover. Na de knallende afsluiting van de jeugd van de kerk, poldersport en zwemmen is Laura helemaal klaar. Maaike gaat vanavond nog varen in een partijboot en mag morgen haar rapport halen. Daarna nog het kampeerfeestje van Laura en dan hebben we eindelijk vakantie. Uitslapen, ontspannen, computeren en vooral lezen.

Hinke was al op zoek naar boekentips voor de vakantie. Op het idee gebracht door haar, heb ik een lijst met boeken toegevoegd aan de rechterkant onder de afbeelding van het boek, dat ik op dit moment lees. Natuurlijk heb ik heel veel tips. Ik ben zelf al boeken aan het opsparen.

Hoewel een boek altijd een persoonlijke keuze is, merk ik dat schrijfsters als Lynn Austin (Ware Liefde/ Eigen wegen), Francine Rivers, Elisabeth Musser (Verborgen antwoorden), Linda Chaikin en Linda Nichols (Zoeken naar Eden) bijna alle vrouwen wel aanspreken.

Hier komen nog wat aanraders: Penelope J. Stokes (Flessenpost), Kristen Heitzmann (Sleutelkind/ Ontmaskerd), Rene Gutterigde (Boe), Karen Kingsbury (Met hart en ziel), Michael Phillips (Op zoek naar het verloren paradijs), Beverly Lewis (over de Amish), Cliff Coon (Gevlochten touw), Judy Bear (Het dagboek van Whitney Blake), Dee Henderson en Tricia Goyer.

Ik hoop dat jullie wat aan deze tips hebben en dat een van deze christelijke romans jullie ook zal aanspreken. Als iemand een ander goed boek wil aanraden, dan hoor ik het graag.

Opa uit ziekenhuis

Vanochtend opa uit het ziekenhuis opgehaald en gebracht naar het verzorgingshuis, waar oma al op hem zat te wachten. Natuurlijk was hij blij dat hij uit het ziekenhuis mocht, want hij voelde zich niet ziek, maar voor hem maakte het weinig verschil, eigenlijk wilde hij gewoon naar zijn eigen huis. Hopelijk gaat hij het naar zijn zin krijgen.

Voorpremiere 'Hoe overleef ik...'

We mochten (gratis) bij de voorpremiere van de film 'Hoe overleef ik mezelf?' zijn. De film was gebaseerd op de populaire boeken van Francine Oomen, die ook in het Tuschinski theater aanwezig was. Na afloop deelde ze handtekeningen uit. Met Monique en haar dochter Naomi, Stephan en zijn dochter Nanja en ik met mijn twee meiden gingen we al vroeg in een auto naar Amsterdam. De film gaat over een meisje dat verhuist van Noord-Brabant naar Groningen, omdat haar stiefvader daar woont. Haar nieuwe klasgenootjes doen onaardig tegen haar en de nieuwe gezinssituatie is ook niet makkelijk. Rosa worstelt met zichzelf. Van een leuk meisje verandert ze in een brutaal meisje dat bv. steelt om er bij te willen horen. Ze verft haar haar rood en ontdekt hoe spannend het is om (illegaal) graffiti te spuiten. Ze wordt verliefd op een leraar en gaat ook naar zijn huis (nooit doen!), waar ze erachter komt dat hij homo is. Natuurlijk komt het op het eind wel weer goed met haar, maar de slechte dingen die ze gedaan heeft, worden goed gepraat alsof het bij de puberteit hoort. Ik raad mensen om hun kinderen niet alleen naar deze film te laten kijken, maar er na afloop over te praten, dan is het verder een goede film. Woensdag komt hij in de bioscoop.

Revalideren

Vanochtend met Maaike oma tijdelijk naar een verzorgingshuis in De Meern gebracht. Ze was dolblij met het kleine kamertje, dat voorzien was van alle gemakken en het personeel, dat voor haar gaat zorgen. Ze had het gevoel dat ze op vakantie ging. Ik hoop dat dat zo blijft. We lieten haar in ieder geval met een gerust hart achter.
Opa heeft vandaag een darmonderzoek gehad, dus nu moeten we op de uitslag wachten, maar dat zal wel pas na het weekend worden.

Musical

Gisteravond was het dan eindelijk zover. De kinderen hadden er maanden voor geoefend: De musical van groep 8A. Laura had de rol van serveerster Bep en speelde in bijna elke stukje mee. Ze zong zelfs een lied samen met serveerster Bibbi. Het verhaal ging over de kaugomballengangsters. Er zaten veel komische uitspraken in. Het decor bestond uit een restaurant met daarnaast een garage, waar ze alles met kaugom aan elkaar plakten. (Lekker goedkoop.) Maar er waren kaugomballengangsters die alle kaugom opkochten, dus er dreigde een tekort. De gangsters hadden een koffer met een gouden handvat, dus toen er twee verdachte individuen met zo'n koffer verschenen, dacht iedereen dat zij het waren. Ze vergaten daarbij dat het echtpaar in het restaurant ook zo'n koffer had. Dus toen de resercheurs verschenen en vertelden dat de gangsters een man en een vrouw waren, viel het kwartje en werden de juiste mensen gearresteerd. Ik was zo trots op Laura. Ik was echt onder de indruk van haar. Ze speelde zo natuurlijk. Het was ook leuk om iedereen in een passende outfit te zien. (Bontjas en hakken of lange leren jas en cowboyhoed; Laura had een zwart rokje aan met een schortje.)

Na de musical traden de leraren op. Daarna waren de ouders aan de beurt, die speelden Idols na. Een geweldig optreden. Ten slotte zongen we een lied en boden we juffen, contactouders en school cadeaus aan. De avond werd afgesloten met een gezellige borrel.

Dagje werken

Maaike heeft een dagje gewerkt bij verhuisbedrijf P.A. van Rooyen. Voor school moesten ze geld verdienen voor een goed doel. Ze kent Peter en Anneke van de kerk en het zijn leuke mensen. Ze kreeg nog meer aanbiedingen, terwijl twee van haar vriendinnen op de laatste dag nog niets hadden. Om kwart voor 9 moest ze op het bedrijf zijn. Ze mocht o.a. voorraad tellen, stickers plakken, papier versnipperen en mee boodschappen doen. Hoewel het best zwaar was zo'n dag werken, vond ze het afwisselender dan school.

Deo Volente

Dan iets voor u die zegt: Vandaag of morgen gaan we naar dat en dat land. Daar blijven we drie weken, we zullen er zwemmen en uitrusten. U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet! U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt. U zou moeten zeggen: Als de Heer het wil, zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.

Dit staat iets anders in het Bijbelboek Jakobus. Plannen maken doen we allemaal. We kunnen tegenwoordig niet meer zonder agenda. Het is nodig om alles gestructureerd te laten verlopen. Maar de laatste tijd merk ik wel, dat er maar zo iets kan gebeuren wat al je plannen in de war stuurt. Dan moeten we onze plannen los kunnen laten en durven vertrouwen op God.

Opa in het ziekenhuis

Terwijl heel Nederland op z'n kop staat over de fantastische 4-1 score van het Nederlands elftal, staat onze persoonlijke wereld weer in het teken van het ziekenhuis. Gistermiddag was ik in de winkel aan het werk toen mijn mobiel ging. Sjoerd z'n vader was onwel geworden en naar het ziekenhuis gebracht. Snel alles geregeld en weer in de auto naar Maarssen. Gelukkig was Irene met de ambulance meegegaan, zodat opa niet alleen was. Sjoerd is naar Oudenrijn gegaan, terwijl ik bij oma en de kinderen bleef. Omdat ze niet precies weten wat er aan de hand is, moest hij in ieder geval een nachtje blijven. We misten de barbecue ter afsluiting van de huiskringen en konden nog net de tweede helft kijken, samen op de bank.

Project 'hal'

Vanochtend vroeg kwamen er twee mannen van Upstairs om de trap een metamorfose te geven. Twaalf jaar geleden besloten we de trap groen te schilderen, dat paste mooi bij het zeil met groene blokjes. In een ochtend is het veranderd in een prachtige klassiek eikenhouten trap. We zijn er zelf ontzettend blij mee. Nu nog tegeltjes in de gang, laminaat op de overloop en schilderen...

Einde seizoen

De laatste weken voor de vakantie zijn zo hectisch. Allerlei activiteiten vieren hun laatste keer met een gezellige afsluiting. Donderdag gaan we als vrouwen het spel Kaarten op tafel spelen in een prachtige omgeving. Vrijdag komen er drie huiskringen bij elkaar voor een barbecue bij iemand in de tuin. Hopelijk werkt het weer een beetje mee. Een week later op zaterdag houdt de jeugd een sportdag met aansluitend een barbecue. Ook op school worden de laatste dagen leuk afgesloten met een sportdag, een bezoekje aan Artis, zwemmen, survivallen bij Poldersport en niet te vergeten de musical. Tussendoor zijn er nog examenfeestjes, verjaardagen en vaderdag. Het vraagt veel denk- en regelwerk. Verder moeten we ons voorbereiden op de weken dat alles stil ligt. Leuk allemaal, maar tegen de tijd dat we op vakantie gaan, zijn we daar ook echt aan toe.

Rustmoment!?!

Naar de kapper gaan stel ik altijd uit tot het echt niet meer anders kan. Wat vind ik het moeilijk om de controle uit handen te geven. Het wordt meestal net niet zoals ik het bedoeld had. En als het een keer goed gezeten heeft, krijgen ze het nooit weer precies zo. Het is toch handwerk hè. Deze keer besloot ik eens een nieuwe kapsalon te proberen. Tenminste, de kapsalon was niet nieuw, maar ik was er nog nooit geweest. Ik had zo'n beetje een vaste kapster, maar het lag ontzettend aan haar stemming en humeur of ik tevreden was. De laatste keer moest ze naar een feestje en raffelde ze het gewoon af. De maat was vol. Ik belde een ander. Afijn, eerst een rustig gesprekje om de zender en ontvanger op een lijn te krijgen. Toen moest het gewassen worden, mijn gesputter 'dat had ik vanochtend al gedaan' negerend, werd ik naar de wasbak gebracht. Een lichte massage tijdens het shampooen. Terug in de stoel weigerde ik de thee (knip nou maar gewoon, ik moet om drie uur thuis zijn...) en begon de kapster haartje voor haartje te knippen. Als ze praatte, knipte ze niet, maar had ze alle aandacht voor mijn gesprek. Ahhrgh. Na het fohnen knipte ze nog even verder. Ruim een uur duurde deze knipbeurt! 'Wij nemen graag de tijd voor onze klant, het is een soort rustmoment', echoode nog in mijn hoofd na, terwijl ik gestresst naar huis racete om uiteindelijk te laat te komen op de tandartsafspraak voor Laura.

Land zonder grenzen

Er was eens een man met een vreemd snorretje die een verwrongen doel had. Door bepaalde kenmerken te selecteren wilde hij een supermens creeren. We weten allemaal wat dat voor gevolgen had. Nou kan ik hiervoor aangeklaagd worden, want iets vergelijken met de nazi's ligt zeer gevoelig. Dus misschien moet iemand me maar eens uitleggen wat het verschil is met het volgende. Er was eens een groepje mensen die vond dat we een selectie moesten maken welke embryo's wel en welke niet gezond genoeg waren om uit te laten groeien tot een kindje. Ongezonde embryo's worden doodleuk vernietigd. Oke, de selectie gaat nu nog niet om uiterlijke kenmerken, maar het is een hellend vlak. Nu willen we geen kind met een bepaalde ziekte en straks bepalen welk geslacht een kind moet hebben en enz. Zijn wij God? Als in een familie een bepaalde ziekte erfelijk overgedragen wordt, moet je dan niet gewoon zo verstandig zijn en geen kinderen meer krijgen. Nee, we hebben recht op een kind, een gezond kind en wel nu!
De discussie is zo oneerlijk. De progressieven schreeuwen het luidst en zetten de ChristenUnie in de hoek als een stelletje ouderwetse moralisten. Het wordt zelfs een persoonlijke aanval. Het huis van Rouvoet werd behangen met pamfletten. In dit land mogen we geen normen en waarden meer hebben, want 'zij' zijn de baas en willen naar geen ge- of verbod luisteren. Rood licht - daar rijden we doorheen, want we bepalen zelf wel of een kruispunt veilig is om over te steken. De belasting - die lichten we op, want ze hebben geld zat. Euthanasie - we bepalen zelf wel wanneer we willen sterven en degene die dat doen zijn de hedendaagse helden. Wat een samenleving leven we in. Ik ben niet trots op Nederland. Ik hoop dat de ChristenUnie zijn politieke poot stijf houdt, zeker na de knieval over homo's in de partij. Van mij mogen ze het kabinet hierop laten vallen, dan kan Rouvoet met opgeheven hoofd naar huis. Maar ik bid voor een compromis, want liever zie ik ze nog een paar jaar regeren.

Vandaag hebben we de eerste aardbeien uit eigen tuin gegeten.