Rustmoment!?!

Naar de kapper gaan stel ik altijd uit tot het echt niet meer anders kan. Wat vind ik het moeilijk om de controle uit handen te geven. Het wordt meestal net niet zoals ik het bedoeld had. En als het een keer goed gezeten heeft, krijgen ze het nooit weer precies zo. Het is toch handwerk hè. Deze keer besloot ik eens een nieuwe kapsalon te proberen. Tenminste, de kapsalon was niet nieuw, maar ik was er nog nooit geweest. Ik had zo'n beetje een vaste kapster, maar het lag ontzettend aan haar stemming en humeur of ik tevreden was. De laatste keer moest ze naar een feestje en raffelde ze het gewoon af. De maat was vol. Ik belde een ander. Afijn, eerst een rustig gesprekje om de zender en ontvanger op een lijn te krijgen. Toen moest het gewassen worden, mijn gesputter 'dat had ik vanochtend al gedaan' negerend, werd ik naar de wasbak gebracht. Een lichte massage tijdens het shampooen. Terug in de stoel weigerde ik de thee (knip nou maar gewoon, ik moet om drie uur thuis zijn...) en begon de kapster haartje voor haartje te knippen. Als ze praatte, knipte ze niet, maar had ze alle aandacht voor mijn gesprek. Ahhrgh. Na het fohnen knipte ze nog even verder. Ruim een uur duurde deze knipbeurt! 'Wij nemen graag de tijd voor onze klant, het is een soort rustmoment', echoode nog in mijn hoofd na, terwijl ik gestresst naar huis racete om uiteindelijk te laat te komen op de tandartsafspraak voor Laura.