ChristenUnie

Komt er een ChristenUnie in onze gemeenteraad? Woensdagavond ben ik naar een vergadering geweest waar dit besproken werd. De opkomst was hoog, maar de meesten kwamen toch vooral uit nieuwsgierigheid. Een kandidaat raadslid stond nog niet op. Toch was het bestuur uit Amstelveen enthousiast over de mogelijkheden. We mochten dromen over hoe ons ideale dorp eruit zou moeten zien. Genoemde onderwerpen konden dan dienen als voorbereiding voor een verkiezingsprogramma. Ik ben benieuwd hoe zich dit verder ontwikkeld. Op gemeenteniveau stem je toch vaak om andere redenen op een partij. Het gaat dan meer om je eigen voordeel. Hoe denken partijen over de weg die door je dorp loopt, over de school van je kinderen, over de speelvoorzieningen, over de geluidshinder van Schiphol, enz. Ethisch kwestie spelen veel minder. Hoewel ze het daar in Amstelveen niet mee eens waren. Je kunt altijd een christelijk, positief geluid laten horen. Over het drugsbeleid, over spirtituele zaken, over jongeren. In 2010 zullen we het weten of de ChristenUnie in ons dorp een zetel heeft verworven.

Verzetsmuseum

Met Laura's klas naar het verzetsmuseum in Amsterdam geweest. Het was een leuk ingericht, niet al te groot museum. De kinderen waren zeer geintereseerd in dit toch moeilijke onderwerp. Ze deden leuk mee met de speurtocht naar antwoorden. Ook de gidsen waren erg enthousiast. Het was leerzaam en toch niet saai.

Batavia outlet

Met mijn ouders ben ik naar Batavia stad bij Lelystad geweest. Het regende de hele dag; dat was natuurlijk niet zo leuk, maar daardoor was het niet druk. We begonnen met een kopje koffie in een gezellig restaurantje, want het was toch best ver rijden. Terwijl mijn vader het VOC-schip en het museum ernaast bekeek, hebben mijn moeder en ik alle winkels bezocht. Tussen de middag ontmoetten we elkaar weer in een Italiaans restaurant, waar we een bol, ciabatta en soep gegeten hebben. In Batavia stad kun je voornamelijk merkkleding, schoenen en tassen van het jaar ervoor kopen. Mijn moeder vond het wel erg gericht op jongeren. Sommige kledingstukken waren flink afgeprijsd, andere dingen vonden we nog steeds erg duur. Helemaal enthousiast waren we over de Kipling winkel. Ik zou er zeker nog wel een keer naar terug willen.

School uitzoeken

Laura heeft haar schooladvies en het bezoeken van de verschillende scholen is begonnen. Vorig jaar is ze mee geweest met Maaike, dus eigenlijk weet ze al naar welke school ze wil, maar het is altijd goed om te vergelijken en ik wil haar dezelfde kansen geven als haar zus. Eerst bezochten we de scholenmarkt. Ze vond het maar saai. Binnen een kwartier stonden we weer buiten met een tas vol folders. We hebben ze samen doorgenomen. De paardenklas had haar interesse en ook tweetalig onderwijs leek haar wel leuk, maar het ene is een te laag nivo en het andere te hoog. Hoe weet je nou naar aanleiding van een open avond of een school leuk is? Iedereen zet zijn beste beentje voor. Er zijn snoepjes om de kinderen te verleiden en er is koffie om de ouders voor zich te winnen. Maar waar moet je op letten? 'Of er een bar is waar je lekkere dingen kunt kopen. Of de leraren aardig zijn. Dat het niet te groot is en je verdwaalt. De reisafstand.' Waarin onderscheid een school zich? De ene richt zich meer op muziek, bij de andere krijg je weinig huiswerk omdat je studie-uren op school hebt. De ene doet veel aan begeleiding, de ander is erg bezig met veiligheid. Tijdens een open avond kun je toch wel een beetje de sfeer proeven. Een dansuitvoering waarbij de meisjes pakjes dragen waar ik mijn kind niet in zou willen zien. De depressieve uitstraling van de lage betonnen plafonds. Een bordje waarop staat: 'Je mag geen kaugom op de vloer spugen', dat zegt wat over de leerlingen, zo'n bordje zou toch niet nodig moeten zijn. Ook praten met andere ouders en leerlingen helpt om een goede mening te vormen, maar uiteindelijk weet je het pas als je er zelf op zit.

Boring

Why's my life so boring, zingen we uit volle borst mee met het populaire liedje Wonderwoman. Het is saai om niet actief betrokken te zijn, om het niet druk te hebben. Al een tijdje probeer ik uit te vinden wat God wil met mijn leven. Een paar jaar geleden hebben we met de gemeente de 40 doelgerichte dagen gedaan, dus ik weet het wel in grote lijnen. Maar ik bedoel meer voor mij persoonlijk, met mijn gaven en talenten en persoonlijkheid. Het is moeilijk om daar specifiek antwoord op te krijgen. Richt je op God, maar tot dusver blijft het stil. Doe wat je hand vindt om te doen, maar je hand vindt niet zoveel als je je terug trekt in je huis.
Bij het vrouwencontact hadden we het over Jezus als Goede Herder. Tijdens het gebed schoot me te binnen, dat ik een schaapje ben dat van de kudde dwaalt en tegen zichzelf zegt: O, vanaf die heuveltop heb je vast een mooi uitzicht, daar moet ik gaan kijken. En o, dat bergweitje in het dal ziet er zo lekker uit, daar moet ik van gaan proeven. Altijd op zoek naar meer. Terwijl Jezus zegt dat Hij me zal leiden naar grazige weiden en rustige wateren, als ik maar dichtbij hem blijf. Dus geduldig blijven wachten en tevreden zijn met wat je hebt.

Afscheid

Fiebel is er niet meer. Onze poes is dood. Gisterenochtend kwam ik beneden en in plaats dat ze me miauwend tegemoet kwam lopen, lag ze in haar mandje te slapen. Ik wist meteen dat het niet goed was. Ze is dus in haar slaap overleden. Ze was al oud, maar gezond, dus het kwam toch nog onverwachts. Achttien en een half jaar heeft ze bij ons gewoond, zolang als wij getrouwd zijn. Ze maakte deel uit van ons gezin. Sjoerd en ik vonden haar toen we op zoek waren naar grenen meubels. In een klein winkeltje in Utrecht lag haar moeder omringt door schattige bolletjes wol en wij waren verkocht. Na zestien weken mochten we haar ophalen. Doordat ze zolang in het nest gebleven was, was het een sociaal en aanhankelijk katje. Sjoerd lag in het ziekenhuis toen ik haar ging halen. Hij heeft haar naam bedacht: Fiebeltje. Ze had een prachtige vacht en zo'n lief karakter. Eigenlijk was het ons eerste kind. Ze vierde zelfs Sinterklaas mee en hoorde er helemaal bij. Totdat onze dochter geboren werd en de poes huisdier werd. Natuurlijk bleef ze heel belangrijk voor ons. Toen we verhuisden, is ze teruggelopen naar het oude huis. Dagenlang hebben we lopen zoeken, posters uitgedeeld, asiels gebeld. Uiteindelijk stond ze gewond mauwend bij de nieuwe bewoners voor de deur. We hebben haar gauw opgehaald en na een operatie was ze al snel weer de oude. Onze tijger. We hebben met z'n allen gehuild om het verlies. De kinderen hebben een tekening en gedichtje gemaakt en de doos versierd waar we haar ingelegd hebben. Nu rust ze in de tuin, waar ze altijd zo graag zat en wij kunnen haar nog een beetje dichtbij ons houden.

Als ik de liefde niet had

In 2006 heb ik 39 boeken gelezen en vorig jaar kwam ik op 43 boeken. Ik weet niet of dat veel is; de meeste mensen zullen ze niet tellen. Maar ik houd een leeslogboek bij. Een keer gekocht in een prachtige boekwinkel in Ermelo, een feestje om daar binnen te zijn. In het logboek kun je een recentie van het boek schrijven, er is ruimte voor citaten die je wilt onthouden, lenen en uitlenen kun je registreren en zo vergeet ik niet meer of ik een boek al eens gelezen heb en welke schrijver ik nog wel eens wat van wil lezen. Het boek dat deze jaarwisseling mee maakte was 'Als ik de liefde niet had' van Linda Nichols. Ik vond de grote verhaallijn wel goed bedacht, maar de kleine gebeurtenissen slecht uitgewerkt. De hoofdpersoon krijgt borstkanker, maar de schrijfster gaat daar zo oppervlakkig overheen, dat het niet reëel is. Het verhaal bleef niet zo goed hangen, zodat ik iedere keer weer opnieuw moest in komen. Ik vond het dan ook niet moeilijk om aan een volgend boek te beginnen.

Workshop koken

Zaterdag waren de oudsten uitgenodigd om bij een echtpaar van onze gemeente (Frans en Trea) een workshop koken te volgen. Het werd gesponsord door een aantal mensen en was bedoeld als bedankje voor hun inzet. Vanaf half twee hebben ze keihard gewerkt om zelf pasta, pesto en andere Italiaanse lekkernijen te bereiden. De kruiden werden vers van de plantjes gescheurd en het stokbrood in bijzondere vormen gebakken. Sommige dingen waren al voorbereid, maar het meeste moesten ze vanaf het begin zelf maken. Er kwam heel veel olijfolie en knoflook aan te pas.
Wij, de vrouwen, mochten om vijf uur aanschuiven en genieten van hun kookkunsten. We begonnen met een heerlijke pittige kruidenboter, die ik zeker ook eens ga proberen te maken. We kregen namelijk alle recepten, keurig gebundeld, mee naar huis. Het voorgerecht bestond uit een torentje van geroosterde groenten (paprika, courgette, aubergine, zoete aardappel) met een Balsamico-dressing ("2 uur staan bakken"). Daarna kwamen er cannelloni's met een vulling van bloemkool en broccoli uit de oven en zijden zakdoekjes met zelfgemaakte pesto met daarbij een salade van radicchio en rucola. Als nagerecht was er een calorierijke, maar overheerlijke chocolademousse, vers fruit en eigengemaakte semi-freddo met praline (ijs). Veel recepten zijn te vinden in de boeken van Jamie Oliver, een aantal was bedacht door de gastheer. Het was een bijzondere ervaring en een gezellige maaltijd. Maar ik denk dat ik vanavond weer in de keuken zal staan.

Spoorwegmuseum

Het Spoorwegmuseum in Utrecht is echt een aanrader, vooral in deze gezellige wintertijd. De prachtige aankomsthal was nog in kerstsfeer met een enorme kerstboom. Na een kopje koffie bezochten we de grote hallen waar overal treinen stonden. Eerst trokken we de schaatsen aan voor een paar rondjes op het kunstijs. Fietsen, zwemmen en schaatsen verleer je nooit. Het was erg gezellig. Daarna aten we erwtensoep met roggebrood. Vervolgens kwamen we langs een tentoonstelling met Fleischmann miniatuur treintjes, wat Sjoerds hart sneller deed kloppen, vooral omdat hijzelf ergens op zolder nog een oude treinbaan heeft staan. We stonden in de rij voor een spannende attractie in een karretje. Ook kregen we een koptelefoon op en liepen we door een oude werkplaats. Verder dwaalden we buiten en binnen langs treintoestellen en andere attributen. Erg mooi was een oude kaartjeskast. Na weer wat gedronken te hebben, mochten de kinderen nog even schaatsen. Vijf uur later gingen we weer naar huis. We hebben echt een leuke dag gehad bij het Spoorwegmuseum.

BEEmovie

Iedereen mocht deze vakantie iets kiezen om te gaan doen. Mijn keus was winkelen en dat hebben we maandag gedaan. Vandaag had Maaike gekozen om naar de film te gaan. Het werd Beemovie, een onschuldige, komische animatiefilm over een bij die kan praten met mensen.