Soms zit je een beetje vast in een verkeerd denkpatroon. Mijn ogen gingen open na het lezen van drie weblogs van medebloggers Paul, Rianne en Hinke. Zij hadden iets wat ik miste. Tijd voor creativiteit, liefde voor mensen, leven met God en het uitdragen van Zijn woord.
Ik liet me leiden door mijn angst om de controle los te laten. Ik viel in mijn valkuil van veroordeling in plaats van liefde en medeleven. Ik rende zelf door in mijn egoisme in plaats van God de ruimte te geven.
In Efeze las ik een mooi stukje over onze nieuwe levenswandel. Laat alleen goede en opbouwende woorden over uw lippen komen. Wees goed voor elkaar en vol medeleven. Ga de weg van de liefde.
De huiskring komende week gaat over Gods liefde, bewezen door het zenden van Zijn Zoon toen wij nog zondaren waren. Toen vond Hij ons al de moeite waard. God verlangt naar een relatie met ons, dat wij Hem met ons hele wezen liefhebben, met ons verstand, ons gevoel, ons denken, onze ziel, ons zijn en onze daden. Hij gaf Zijn Geest om ons te helpen die liefde te begrijpen, te doorgronden. God is geen God van veraf. Hij wil een persoonlijke relatie met ons. Op welk moment in ons leven hebben wij Gods liefde het diepst ervaren? Heb jij Zijn liefde al ervaren? Hij verlangt er naar. 'Hij wacht alleen nog maar totdat jij komt..'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hey, wel heel eerlijk! Ik had vanmorgen vrouwenochtend en we hadden het oa over negatieve denkpatronen.. Ik had veel aan de boeken van Neil Andersson: Overwinning over de duisternis en van Joyce Meyer: Strijd in je denken!
Een reactie posten