Cradle to Cradle

Gisteravond was er bij de VPRO het programma Tegenlicht. Het ging over het concept Cradle to Cradle. Vorig jaar had ik het programma ook al gezien, maar dit was een soort vervolg met de uitwerking die het concept in Nederland heeft. Ik was verbaasd te zien hoeveel mensen op belangrijke plaatsen in ons land het concept hebben omarmd.
Cradle tot Cradle wil zeggen dat er bij het produceren van produkten rekening wordt gehouden bij het verwerken ervan als ze niet meer voldoen, dat ze of biologisch afbreekbaar zijn of gerecycled kunnen worden. Het is bedacht door Michael Braungart en William McDonough. Heel inovatief. Ze gaan ervanuit dat we ons niet meer schuldig hoeven te voelen dat we op deze aarde leven, want je kunt je uitstoot en afval niet tot nul reduceren. Maar bij het ontwerpen van produkten kun je zorgen dat ze of als voedsel dienen voor de biosfeer of omgezet worden in nieuwe grondstoffen. Ook ontwerpen ze gebouwen die lijken op bomen. Ze zijn voorzien van zonne-energie, verwerken het afvalwater en door veel groen te gebruiken vallen ze niet meer op in de natuur. In Nederland worden straks hele woonwijken op basis van dit concept gebouwd. Heel goed voor de natuur. En hoewel ik daar natuurlijk voor ben, ben ik toch een beetje kritisch. Uit hun uitspraken blijkt heel duidelijk dat ze geen christen zijn. Verder kun je nog zulke mooie biologisch afbreekbare meubels maken, maar als mensen elke vijf jaar een andere inrichting willen, blijf je produceren. Dan geloof ik meer in het concept van Timetoturn, een christelijke organisatie die zich richt op consuminderen. Hebben we elk jaar een nieuw mobieltje nodig? De mijne is al van voor de geboorte van de kinderen. Zolang iets niet stuk is, gooi je het niet weg. Natuurlijk willen mensen liever horen dat ze gewoon maar aan mogen leven en zich niet meer schuldig hoeven te voelen over het milieu. Maar laten we en en doen. Zij zorgen voor onschadelijke producten, ecologische woonwijken en wij proberen te consuminderen.