Als ik niet zo eigenwijs geweest was, dan had ik nu niet zoveel pijn gehad, dacht ik donderdagnacht wanhopig. Eigenlijk zeurde de pijn al maanden, maar de tandarts zei: Pas als je last hebt met warm, moet je komen. Woensdag was het raak. Een patatje en ik zat tegen het plafond. Maar onze tandarts had de praktijk een maandje gesloten en ik wilde alleen naar mijn eigen bekende, vertrouwde tandarts. Dus een ibuprofennetje en nog een en ach, de vier uur zijn nog niet om, maar toch nog maar een. Uiteindelijk hielp er geen pilletje meer tegen en na een nacht wakker liggen met een hoofd vol schrikbeelden, meteen 's ochtends het tandartsbemiddelingsbureau gebeld. Ik werd terug gebeld door een vreemde assistente. Ik smeekte bijna of ik direct mocht komen, maar ze zei snibbig: Als je het al zolang hebt volgehouden, dan kunnen die paar uurtjes er ook nog wel bij.
Afijn, na een dagje hangen, slikken en aftellen was het eindelijk vier uur. De tandarts - en de assistent ook - waren alleraardigst. Eerst moest ik een foto laten maken. Natuurlijk paste dat enorme ding weer niet in mijn mond. Uiteindelijk gaf de tandarts er een flinke ram op, waarvoor hij zich later verontschuldigde. Maar er was duidelijk een fikse ontsteking te zien. Dan de welkome verdoving. En toen moest ik het ondergaan. Een wortelkanaalbehandeling.
Nog verdoofd liep ik een half uur later de praktijk uit. Ik kreeg een recept voor een doos vol vloeibare pijnstillers, die ik braaf klaarmaakte voordat de verdoving uit gewerkt zou raken. Helaas kreeg ik het heerlijke sinaasappeldrankje echt niet op. Kokhalzend greep ik toch maar weer een ibuprofennetje. Dan maar vroeg naar bed in de hoop dat het de volgende dag over zou zijn.
Dat bleek valse hoop. Ik werd wakker met dikke kaak. Sjoerd heeft in zijn leven al heel wat nare ervaringen opgebouwd met de tandarts. Drie keer lag hij met een soortgelijke bult in het ziekenhuis. Hij belde meteen lichtelijk in paniek het tandartsbemiddelingsbureau. Gelukkig had dezelfde tandarts dienst en kon ik al snel terecht. De noodvulling werd verwijderd en ja hoor, daar vond hij de boosdoener. Nu loop ik met een enorm gat in mijn mond. Als ik wat gegeten heb, moet ik de boel schoonmaken met een spuitje met zout water. Ik denk dat ik maar niets eet dit weekend. Maandag mag ik naar mijn eigen tandarts voor een noodvulling en daarna moet alles weer defintief dichtgemaakt worden. Ik heb nog niet veel meegemaakt bij de tandarts, maar ik geloof dat mijn lijden is begonnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
O, wat erg voor je! Ik wens je heel, heel, heel veel strekte toe de komende dagen. Het tandartsvirus waait over nederland, denk ik. Zoals je weet moest ik afgelopen week naar de tandarts. Ik heb ook een vreselijke angst voor de tandarts, net als jij. Maar als de nood hoog is, maakt het niet uit wie je helpt, als de pijn maar verdwijnt. Mijn moeder heeft vrijdag een zenuwbehandeling bij de tandarts ondergaan en jij bent dus ook de pineut. Ik hoop dat je snel van je klachten af komt.
Een reactie posten