'Ik zie een leger' beschrijft mijn grootste nachtmerrie

Net het boek 'Ik zie een leger' van Floyd McClung gelezen. Hij ziet de noodlijdende kerk en denkt daarvoor een oplossing gevonden te hebben. Vol passie beschrijft hij zijn model voor de nieuwe kerk. Een model gebaseerd op de tekst: Waar twee of drie in Mijn Naam samen zijn, daar ben Ik in hun midden. Kleine, eenvoudige kerken met weinig regels en structuren.
Het is mijn grootste nachtmerrie. Tijdens de Zondag voor de lijdende kerk hoorden we over landen waar christenen niet samen mochten komen, maar waar ze elkaar stiekem in een parkje op een bankje ontmoetten en hun geloof deelden. Zij zouden graag anders willen. Ik vind onze huiskring al te klein. Ik heb veel mensen nodig om meningen mee te delen en andere meningen te horen, om te kunnen discusiëren, om elkaar te scherpen en van elkaar te leren.
Te vaak roept McClung op om de bestaande kerken de rug toe te keren, om geen nieuwe wijn in oude wijnzakken te gieten. 'Steeds opnieuw zullen we een goede reden hebben om de kerk vaarwel te zeggen' en op blz. 43 'Het is tijd om voorbij te trekken aan instituten die niet meer bij de tijd zijn'. Ik denk dat het moediger is om in de bestaande kerk veranderingen door te voeren en dat er meer lef nodig is om samen te werken met mensen die minder voortvarend en anders van karakter zijn dan jij.
Hij wil dat we een voorbeeld nemen aan de apostelen. Maar in hun tijd waren er nog geen andere christenen. Natuurlijk moesten zij eropuit trekken om nieuwe gemeenten te stichten. Tegenwoordig is er in vrijwel ieder dorp of stad zeker één kerk met mensen die Jezus als Heer hebben aangenomen.
Ook het delen van bezittingen, leven in een gemeenschap spreekt me niet aan. Het relationele, afhankelijke, rommelige past bij McClungs karakter, maar ik zit heel anders in elkaar. Ik houd van ordelijk, gestructureerd en georganiseerd. Geef mij maar een kerk zoals in Hoofddorp, Drachten of Lelystad, waar veel mensen komen, diverse talenten en gaven aanwezig zijn en voor alle doelgroepen ruimte is.
Het voorwoord isgeschreven door Henk P. Medema. Hij vindt het jammer dat hij dit boek niet heeft uitgegeven. Ik ook. Er staan echt enorm veel fouten in het boek (Ik word met dt.), dat leidt mij af van het lezen.
Ik deel zijn liefde voor de gemeente. Ook ik zie graag een gezonde gemeente vol passie voor Jezus, met elkaar liefhebbende en in hun geloof groeiende gemeenteleden, die uitreiken naar de ongelovige medemens. Ik ben het met hem eens, dat de kerk minder moet navelstaren en meer van betekenis moet zijn in de samenleving, maar op een heel andere manier dan Floyd McClung beschrijft.