De gemeente een pretpark?

Wat is het nut van een pretpark, vroeg ik me zo af. Pret maken natuurlijk. Een dagje plezier hebben. Maar waarom zou je in een attractie gaan waar je eigenlijk niet in durft? Ben je dan trots op jezelf, omdat je je eigen angst hebt overwonnen? Ik voelde me geen ander mens toen ik met bibberende knietjes uit de Octopus stapte. En heel veel mensen zijn me voor gegaan, dus je bent niet eens uniek als je het gedaan hebt. Is het voor mensen die uitdaging, avontuur en spanning nodig hebben? In een pretpark kun je die op een veilige manier vinden.
De meeste pretparken hebben attracties in allerlei moeilijkheidsgraden. Van de aloude draaimolen tot de rollercoaster waarin je over de kop gaat. Zou het ook zo in de gemeente moeten zijn? Ik wil de kerk niet vergelijken met een pretpark. Maar zou er in de gemeente niet voor iedereen wat wils moeten zijn? Uitdaging in ons geloof voor de durfal en wat rustigers voor de behoudendere types. De conservatieven onder ons hoeven niet mee te doen aan een discussie als ze daarvan in de war raken. De actievelingen hoeven niet deel te nemen aan een saaie bidstond als ze hun gebedsleven liever anders invullen. Is daar ruimte voor in één gemeente?