Carnaval is weer voorbij. Ook op onze (katholieke) school hebben de kinderen verkleed in een optocht meegelopen. Maar over het vasten dat daarna komt, heb ik niemand gehoord. Toch zit er iets waardevols in de sobere 40 dagen tijd die nu is ingegaan. Een bewust toeleven naar de kruisiging en opstanding van Jezus Christus. Zo viel me op dat Jezus niet veel aan zijn vrienden heeft gehad. Een groep mannen die een tijd lang met hem optrok, lief en leed - wonder en pijn met Hem deelde. Maar als het zover is, dat Jezus moet volbrengen waarvoor Hij op aarde kwam, dan verraadt Judas Hem, verloochent Petrus Hem en twijfelt Thomas aan Hem. Toch zijn het ook juist deze discipelen waardoor ik er niet aan twijfel dat het ongelooflijke verhaal van de opstanding waar is. Na de kruisiging zaten ze bij elkaar, waarschijnlijk vroegen ze zich af of ze er verkeerd aan hadden gedaan om Hem te volgen. Er was weinig uitgekomen van hun heimelijke wensen. Hij was dood. Wat zou er nu met hen gebeuren? Een stelletje bangerikken. En dan... gebeurt er iets heel bijzonders. Ze hebben een ontmoeting met de opgestane Jezus. Hij leeft! Hij is waarlijk opgestaan! En het worden helden. Ze gaan het vertellen aan de mensen en hebben er alles voor over, zelfs hun eigen leven. Nou, dan moet het toch wel waar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten