Ach, die goeie ouwe tijd...

Vroeger toen zaten we op vrijdagavond gezellig met z'n vieren een film te kijken met chips erbij. Vanavond gaat Laura naar een verjaardagspartijtje, een disco. Maaike gaat naar de jongerengroep van de kerk, Impuls. En Sjoerd gaat op (werk)bezoek bij iemand van de kerk. En dan blijf ik alleen over... op de bank met een zak chips...

Verslaafd aan Otrivin

Ik ben een Otrivin-addict... Ik ben verslaafd aan de neusspray en nu krijg ik pillen om af te kicken. Het is namelijk niet gezond om het langer dan een week te gebruiken. Maar het werkt zo direct. Gisteravond probeerde ik het eerst met Nasacort, een medicijn dat ik eigenlijk moet gebruiken. Om half een lag ik nog worstelend naar adem te snakken en tevergeefs te proberen niet te snurken. Een keer Otrivin en ik slaap als een roos.

Een maaltijd zonder Otrivin betekent smaakloos eten. Bovendien staat kauwen en tegelijk ademhalen niet erg netjes. Voor een feestje eerst een spraytje Otrivin, want tijdens een gesprek steeds met papieren zakdoekjes zwaaien is onhygienisch. En van te veel snuiten krijg je weer zo'n kapotte neus. Afijn, Otrivin verlichtte mijn leven.

Maar het mag niet meer van de KNO-arts. Hij schreef me Celestone voor. Als iemand het kent, hoor ik graag hoe het beviel. Eerder heb ik het meteen teruggebracht naar de apotheek. De bijsluiter - die moet je ook niet lezen - vertelde zulke afgrijselijke dingen dat ik het zeker weten nooit zou slikken. Maar nu stond ik er weer voor. Mijn moeder gebeld, die zei dat ik de dokter moest bellen, die zei dat ik de KNO-arts moest bellen, die zei: "Dan neem je het toch niet, maar ik schrijf het niet voor niets voor." Maar ik bel ook niet voor niets. Hij moest me gerust stellen. 'Ach mevrouw het stelt eigenlijk niets voor. Gewoon een ontstekingsremmend pilletje, dat van die kanker en tuberculose moet u zich maar niets van aantrekken. En ook dat levensbedreigende virus is niets om u zorgen over te maken.' Maar ik heb mijn tranen weggeslikt en ook het pilletje voor mijn eigen bestwil. Nu maar wachten tot mijn slijmvliezen tot rust gekomen zijn en de Rhinocort gaat werken, dan kunnen de zakdoeken weer in de kast.

Herfst

Het tuinzitje is weer schoongemaakt en opgeruimd. De tuin laat zijn herfstkleuren zien. Nog wat lage, late zonnestralen. Tijd om weer eens naar het bos te gaan om de herfstgeuren op te snuiven, paddenstoelen te zoeken, kastanjes, eikels en beukennootjes te verzamelen. Ik vind de herfst een heerlijk jaargetijde.

Geen godsdienstles meer op basisschool?

"Alle basisscholen krijgen een acceptatieplicht van leerlingen. Godsdienstonderwijs is geen zaak van de staat. Het wordt als een extra buiten schooluren gegeven en betaald door ouders die daar prijs op stellen."

Een piepklein berichtje in de krant naar aanleiding van de plannen van het kabinet gepresenteerd op Prinsjesdag. Lees ik nou de verkeerde kranten of heeft niemand hier nog op gereageerd? De anti-religieuze minister Plasterk pakt de kinderen de godsdienstles af! Geen uitleg meer over het christelijk geloof, geen bijbelverhalen meer, maar tijdens aardrijkskunde horen ze wel over het geloof in de oerknal en de evolutietheorie. Mensen blijf alert! Stuur een mail naar minister Plasterk dat u het er niet mee eens bent.

Gesprek, gebed

Soms heb je een interview waarbij iemand vertelt en ik schrijf, soms moet je wat meer moeite doen om de informatie eruit te krijgen, maar af en toe heb je ook een interview dat meer op een gesprek lijkt. Dan ben ik oprecht geinteresseerd in het verhaal en leer ik er zelf ook wat van. Dat was bij Siebren Verburg zo. 'Zaai uw zaad in de morgen en laat uw hand tegen de avond niet rusten, want gij weet niet of het ene gelukken zal of het andere, dan wel of beide tezamen goed zullen zijn.' Deze tekst uit Spreuken past precies bij deze duizendpoot. Hij werkt altijd op de achtergrond. Hij organiseert concerten, beheert diverse webshops en is eigenaar van twee boekwinkels. Lijkt me geweldig leuk. Dit interview was voor Manna-Vandaag.
Ook het interview gisteren met Jan Wolsheimer valt in de categorie van een gesprek. Hij heeft het op zijn hart gekregen om een gebedswinkel te starten middenin de winkelstraat in Woerden. Een visionair met gevoel voor mensen. Bij bidden met mensen ben ik altijd voorzichtig, want stel dat het niet uitkomt en diegene raakt teleurgesteld... Hij noemde dat dwaze hoogmoed. God bepaalt of Hij een gebed verhoort. Wij moeten gewoon beschikbaar zijn. We zijn niet verantwoordelijk voor de uitkomst. Deze andere kijk hierop gaf me rust. Dit interview verschijnt in oktober in de Uitdaging. Het is trouwens al het tweede interview over gebed. Dat heeft een positieve uitwerking op mijn eigen gebedsleven.

Boekenbeurs

Vandaag met Maaike naar de christelijke boekenbeurs geweest. Laura ging liever naar de paardrijwedstrijden en heeft daar een bijzonder leuke dag gehad. Wij reden op en neer naar Zwolle en hadden daar een gezellige dag. Heerlijk om daar rond te lopen, te praten, te kijken. Echt genieten om nieuwe dingen te horen, zoals Johan Schotanus die eerlijke producten inkoopt en waar ik me als christen dus niet hoef te storen aan Boeddhabeelden (zie eerder bericht over de wereldwinkel). Fantastisch om kadootjes te krijgen, zoals bijvoorbeeld een luistercd, een pen, een zaklantaarn - gewoon zomaar. Geweldig om prachtige romans goedkoop op de kop te kunnen tikken voor de bibliotheek in de kerk. Leuk om iemand te ontmoeten die ik van naam ken, maar nooit gezien had. En heel enthousiast ben ik over een nieuwe serie Redrose romans. Het dagboek van Whitney Blake van Judy Baer waarover ik eerder al enthousiast was, bleek bij die serie te horen. Nu heb ik Flessenpost van Penelope J. Stokes aangeschaft en als tie net zo goed is... Al met al weer een leuke dag geweest. Volgend jaar weer.

Prayer station

Begin van de week had ik een interview voor www.manna-vandaag.nl met Lammy Dekkers, oprichtster van het begrip Prayer Station en de Levend Evangelie Gemeente in Aalsmeer. Ik herinner me dat ik daar als tiener heen ging, om eens mee te maken dat de mensen naast hun stoelen stonden te dansen. Een vol evangelische gemeente dus. Dat merkte ik ook aan de termen die mevrouw Dekkers gebruikte. We zijn allebei gelovig, maar ze sprak bijna een andere taal. Bolwerken die geslecht moeten worden door aanhoudend bidden en vasten. Het terrein dat afgebakend moest worden door allerlei dingen uit te spreken en grond die geclaimd werd door er een rondje omheen te lopen. Toch gebeuren er bijzondere dingen. Elke dinsdag staan er verschillende christenen op de dam en bij het centraal station in Amsterdam. Ze dragen schorten met de tekst 'bidden helpt'. Mensen storten hun nood uit en raken aangesproken door de kracht van het gebed. Mensen komen tot geloof, worden praktisch geholpen en doorverwezen. Bidden helpt. Geloven wij dat ook?

Ogen vol tranen

Er gebeurden vandaag bijzondere dingen in de gemeente. Ik kan niet alles vertellen, want het gaat over andere mensen. Maar het is zo gaaf als mensen vol overgave een keuze maken om God te willen volgen, als iemand beslist om zich te laten dopen, als een meisje haar vriendinnetje dat gepest wordt, vertelt dat ze wel wat waard is in Gods ogen of als een ongelovige partner wil deelnemen aan de Marriage Course. Dat is veel om voor te danken.

Martin Brand

Gisterenavond trad Martin Brand op tijdens het jeugdweekend in onze gemeente. Maaike was dit jaar uitgenodigd voor het hele weekend, dus zij was er al eerder. Laura mocht alleen naar het optreden en haar vriendin Lola ging ook mee. Er gebeurde bijzondere dingen tijdens dat concert. Martin Brand was open, oprecht en ging in op gevoelens die leefde onder de aanwezige jongeren. Niet hij stond in de belangstelling, maar door alles heen wees hij op God. Hij zong liederen uit zijn eigen repertoire, maar ook veel Opwekkingsliedjes, waarbij de hele zaal uit volle borst mee zong. Teksten die we wel vaker zingen op zondagochtend, maar door zijn praatje erbij, raakte de woorden harten. 'Nog voordat je bestond, kende Hij je naam... Hij wacht alleen nog maar totdat jij komt.."

Zware last

Kom maar naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Tien kilo woog Maaikes rugtas exclusief gymspullen...

Vertrouwen op God

Maaike is weer terug van kamp. Het was erg zwaar geweest. Doodmoe, lijkbleek met roodomrande oogjes kwam ze thuis. Maar ze heeft er veel van geleerd. En ik ook. Je kunt niet voorbereid zijn op alles in dit leven. We willen zo graag overal controle over houden. Maar er gebeuren nou eenmaal dingen die je niet kunt voorzien. Belangrijker is om te leren vertrouwen op God.