Life's hard

Terwijl de eerste mensen alweer van vakantie terugkomen, blijft het voor ons nog steeds onduidelijk wanneer we weg kunnen. Bij de annuleringsverzekering kunnen we hiervoor niet terecht. We weten inmiddels wanneer mijn schoonvader opgenomen moet worden. De verwachting is dat de operatie een dag later plaats zal vinden. Waar hij na de operatie naartoe gaat, is nog niet duidelijk. Het verzorgingshuis kan zijn tijdelijke plek niet zolang voor hem vasthouden. We hebben wel geleerd om ons geen zorgen te maken, maar alles zoveel mogelijk op ons af te laten komen en pas te reageren als het nodig is. De overige problemen stapelen zich ook op. In de gemeente spelen zeer moeilijke zaken. Op Sjoerd z'n werk is de situatie verre van rooskleurig. De auto is weer terug naar de garage. De wespensteek van Maaike is gelukkig genezen. Vanmiddag fietste Laura tegen een stilstaande auto aan. Gelukkig is zij niet gewond en haar nieuwe fiets is ook nog in orde. De eigenaar van de auto komt vanavond een schadeformulier invullen, want op zijn grijze Audi zitten een paar diepe krassen. Gelukkig zijn we hiervoor wel verzekerd.

Evangelisatie

Wat een regen viel er gisteren naar beneden. Voordat ik in de auto zat, was ik al drijfnat. De wegen waren veranderd in plassen, die hoog op spatten als er een auto doorheen reed. De ruitenwissers konden het watergeweld amper verwerken. Het zicht was slecht. Ik vond het eigenlijk wel eng en was dankbaar dat ik weer veilig thuis kwam.
Ik had een interview in Amsterdam met een echtpaar dat uit Amerika naar Amsterdam gekomen is om hier te evangeliseren. Ik blijf het vreemd vinden. Wat ze hier doen, kunnen ze toch ook in New York doen. Daar zijn toch ook zat mensen die God nog niet kennen? Of moet er dan een Afrikaan naar Amerika om daar het evangelie te gaan verkondigen? En vervolgens een Nederlander weer naar Afrika. Afijn, God heeft hen geleid zeggen ze, dus wie ben ik om daaraan te twijfelen. Laten we in ieder geval allemaal proberen getuigen te zijn in de omgeving waarin we ons bevinden.

Drukte blijft

Vannacht was het weer raak. Opnieuw werd Sjoerd uit bed gebeld. Dit keer had er een tankwagen gelekt en was de vraag of hij een spoor door Nederland achter zich aan had getrokken. Gelukkig viel het mee.
Gisteren is het gips van schoonmoeders arm gehaald. Het zag er goed uit. Mijn schoonvader moet geopereerd worden aan zijn darmen. Wanneer de operatie zal plaatsvinden, horen we volgende week. En de kinderen hebben gelogeerd bij mijn ouders. Ze vonden het er zo leuk, dat ze er wel wilden blijven wonen. Met de boot naar de akker varen en een hut bouwen. Gewoon uit de boot zwemmen in de plas. Achter het huis de paarden borstelen. En natuurlijk uitermate verwend worden.

Giftig gas ontsnapt

Ik was duizelig van vermoeidheid en ook Sjoerd was doodmoe, dus we gingen gisteravond op tijd naar bed. Maar we hadden nog amper geslapen of Sjoerd z'n mobiel verstoorde onze rust. Er was een ernstig incident op zijn werk gebeurd. Een wolk giftige BF3 gas was ontsnapt. Hij sprong in zijn kleren en weg was hij. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. Als de wolk richting het dorp was gedreven, had het rampzalig kunnen aflopen. Brandweer, politie, pers iedereen was ter plaatse. Om half vier 's nachts kwam hij pas thuis.
De volgende ochtend om acht uur ging de wekker, iets later dan normaal. De kinderen zouden gaan logeren bij opa en oma. Laura wil gaan douchen, maar het water blijft koud. De verwarmingsketel blijkt kapot te zijn. Vanmiddag komt de monteur er naar kijken. Sjoerd gaat straks met zijn vader naar het ziekenhuis om de uitslagen te horen. Hoeveel kan een mens hebben, voordat hij instort?