Moederdag

Het einde aller dingen is nabijgekomen.

Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat gij kunt bidden.

Uw wil geschiedde

Wat heeft dat ene zinnetje veel betekenis voor ons: Niet mijn wil, maar de uwe geschiede! Uitgesproken door Jezus in de Hof van Getsemane, vlak voordat hij gekruisigd zou worden. Jezus in doodsangst voor wat komen ging. Als hij niet had gekozen om Gods wil te doen, zouden onze zonden nog steeds een onoverbrugbare kloof vormen tussen de Heilige God en ons mensen, zouden wij niet verzoend zijn met God, zouden we geen hoop hebben op een eeuwige toekomst. Maar het is ook belangrijke zin voor ons leven nu. Als we wanhopig bidden tot God en denken dat Hij onze gebeden niet verhoord. Laat niet onze wil geschieden, want dat is meestal niet de beste oplossing. God overziet alles. Hij hoort onze gebeden. En Hij heeft het beste met ons voor. Laten we dus vertrouwen op Hem en vragen of Zijn wil mag geschiedde, zoals ons is voorgedaan.

Zonnepanelen

Bijna iedereen is blij, dat eindelijk de zon schijnt. (Behalve de mensen met last van hooikoorts.) Iedereen is weer buiten aan het werk in de tuin of gewoon aan het genieten van de zon. Voor de zonnepanelen is het ook goed weer. We hebben er vier op het dak van de garage staan, want ze moeten op het zuiden gericht zijn. Met dit zonnige weer draait onze meter achteruit, ook al staat er een wasmachine aan. Op jaarbasis leveren de zonnepanelen een derde deel van ons energieverbruik. Dat is een flinke besparing. Met een gunstige subsidieregeling konden we de panelen helemaal gratis aanschaffen. Pure winst dus. Het loont echt de moeite om het eens uit te zoeken.

Einde of toch niet?

Geen idee wat er aan de hand was, maar even leek het erop dat mijn blog helemaal uit de lucht was. Ik had me er min of meer al bij neergelegd, dat ik zeeën van tijd over zou houden. Hoewel het wel 'onaf ' voelde. Maar op dit moment doet alles het weer. Vreemd. Ik hoop dat het nu weer zonder problemen zal lukken om mijn gedachten te delen, niet dat ze zo belangrijk zijn, maar ik vind het gewoon een leuke tijdsbesteding.

Logos Hope in Nederland

Gisteren zijn we naar Scheveningen geweest, waar de Logos Hope ligt aangemeerd. Het acht verdiepingen tellende schip is het nieuwste zendingsschip van Operatie Mobilisatie. Het is een oude veerboot geweest, die de afgelopen tijd helemaal is opgeknapt.

We kregen een rondleiding in het Engels en mochten een kijkje nemen op de brug. Er werken ongeveer 350 mensen uit 45 landen, onder wie 11 Nederlanders. Er zijn 40 kinderen die aan boord les krijgen.
Het schip staat bekend om haar uitgebreide boekwinkel, waarmee ze de wereld over vaart en kennis over het Evangelie deelt. De voornamelijk Engelse boeken en de CD's waren voor ons zo goedkoop, dat we ook het een en ander hebben aangeschaft.
Het was een indrukwekkend bezoek.

Daarna hebben we een wandeling gemaakt over het strand naar de pier van Scheveningen. Daar hebben we wat gegeten en 's avonds zijn we weer teruggelopen naar de haven, waar de Logos Hope inmiddels prachtig verlicht was. Maandag vertrekt het schip naar Edinburgh, Schotland.

Goed rentmeesterschap

Bezuinigen, consuminderen is goed voor de portemonnee, maar ook voor het milieu. Gisteren hadden we een kringavond over de schepping. Voor geen van de aanwezigen stond de schepping zoals beschreven in Genesis ter discussie. Iedereen was onder de indruk van de complexiteit van de natuur. Maar toen we het over goed rentmeesterschap hadden, staken ze hun hoofd in het zand en deed een aantal lacherig over mijn ideeën om goed voor de schepping te zorgen. Ze waren niet bereid om vijf minuten minder onder de douche te staan, terwijl een miljoen mensen geen toegang heeft tot schoon drinkwater en er dagelijks duizenden mensen sterven door het drinken van vervuild water. Het is te zot voor woorden dat wij onze wc doorspoelen met schoon drinkwater, dat gaat alleen al om zeven liter water per keer, terwijl het een van de grootste problemen op aarde is om de hele bevolking van schoon drinkwater te voorzien. Een Nederlander gebruikt 135 liter water per dag! Vijf minuten minder douchen, niet elke keer de wc doorspoelen en een druppende kraan snel vervangen, zijn kleine stapjes om het watergebruik terug te dringen. Goed voor het milieu en goed voor de portemonnee.

We kregen gisteravond ook een kopje koffie. Nederlanders drinken gemiddeld 3,2 kopjes koffie per dag. Tegenwoordig hebben de meeste mensen wel een Senseo apparaat staan. Een kopje koffie kost dan zo'n acht cent. Als je een navulbare pad koopt, kun je je eigen koffie erin gooien, dat scheelt de helft van het geld. Ook raad ik aan meteen na het koffie zetten het knopje uit te zetten, want waarom zou je het water nog een keer opwarmen en zo scheelt het weer stroomgebruik. Ook bij thee drinken kun je bezuinigen. Al eerder vertelde ik dat ik mijn theezakje twee keer gebruik. Maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat wil. Zet in ieder geval niet meer water op, dan je van plan bent te gaan opdrinken, want dat moet allemaal verwarmd worden. En heb je een waterkoker, trek dan de stekker uit het stopcontact, want dit soort 'sluipverbruik' kost een huishouden al snel tachtig euro per jaar. Je kunt hiervoor ook een bespaarstekker kopen.

Kleding ruilen

Vandaag kreeg ik een uitnodiging voor een kledingruilparty. Iedereen kijkt eens in zijn eigen kast en haalt eruit wat hij/zij een jaar niet heeft gedragen, omdat het bijvoorbeeld te klein is geworden of te wijd (vanwege de bezuinigingen). Als het nog goed genoeg is, kan iemand anders er nog veel plezier van hebben. Ook kun je het verkopen op marktplaats of in een tweedehands kledingwinkel. En als je daar dan toch bent, kun je gelijk even neuzen of er wat voor jezelf tussen hangt. Het is even een drempel over, maar hoeveel mensen hebben dat nieuwe t-shirt dat je in de winkel koopt, niet voor jou gepast?
Altijd eerst even wassen dus. Daarvoor gebruik ik minder waspoeder dan de fles of het pak aanraadt. Natuurlijk alleen een volle machine aanzetten. En je kunt de temperatuur soms best een graadje lager zetten. Ze raden zelfs aan alles op dertig graden te wassen, maar daar heb ik bezwaar tegen, want huismijt (dat lekker nestelt in ons beddengoed) gaat pas dood bij een wasbeurt op 60 graden C. Wij hebben geen wasdroger, maar als je die hebt, gebruik hem dan alleen als het nodig is. Als de zon schijnt en het waait een beetje, droogt het buiten prima en ruikt de was heerlijk. En dan moet er worden gestreken. Niet alles hoeft natuurlijk gestreken. Daarover lopen de meningen erg uiteen. De een strijkt de theedoeken, en zelfs het ondergoed. De ander strijkt bijna niets. Als ik bijna klaar ben, zet ik de strijkbout al uit en geeft de bout nog genoeg warmte om de laatste t-shirtjes glad te strijken.

Stapje terug

Als Sjoerd en ik vroeger een dagje uit gingen naar een pretpark of dierentuin, aten we daar tussen de middag een patatje in het restaurant. Toen we kinderen kregen, vonden we een dagje uit best prijzig met vier personen, dus namen we zelf bolletjes mee van huis. Maar toen ik me daar bij een ander gezin over beklaagde, keken ze me wat meewarig aan. Zij namen altijd gesmeerde boterhammen mee, want bolletjes waren een luxe die ze zich niet konden permitteren. Bezuinigen is dus een relatief begrip en afhankelijk van de beginsituatie. Daarom zou ik het liever 'een stapje terug doen' willen noemen. Tips dus om een stapje terug te doen, misschien voor sommigen wel een stapje te ver.
Eerst blijf ik nog even bij het dagje uit. Kijk altijd voor vertrek op internet, want er is voor alles wel een kortingsbon te vinden. Bij aankoop van drie pakken koek twee euro vijftig korting op de toegangsprijs of het tweede kaartje gratis bij de ANWB. Er zijn speciale sites waar alle kortingen op een rijtje zijn gezet en het loont echt de moeite. Ga nooit zonder korting op pad!
Ook in de supermarkt valt veel te winnen door goed op te letten. Iedereen weet wel dat de goedkoopste producten het laagst staan. Een vriendin (ik steel je tip even) bepaalt elke maandag aan de hand van de aanbiedingen haar weekmenu. Zelf doe ik maar een keer in de week boodschappen, om me tegen impulsaankopen te beschermen. Degene die zich beter kan beheersen en elke dag even de supermarkt binnenloopt, kan heel goed slagen bij Albert Heijn, waar vaak op producten op datum 35% korting wordt gegeven. En kijk ook eens in de bak met afgeprijsde producten, die uit het assortiment gaan. Wellicht stuit je op een mooie meevaller.
Natuurlijk valt er ook veel te besparen door gewoon minder te kopen.

Bezuinigen

Bij Sjoerd op zijn werk is vandaag een aantal mensen ontslagen. Gisterenavond tussen zes en half acht kon er een brief bij je thuis bezorgd worden, waarin stond dat je vanochtend op gesprek moest komen. En hoewel Sjoerd mag blijven werken, hebben wij ook de broekriem wat aangetrokken. Het verliezen van je baan komt zo toch wel erg dichtbij. Waarop kunnen wij nog bezuinigen? We kwamen erachter dat we al heel zuinige mensen zijn. Ik kan onderhand zelf wel een boekje uitgeven met bezuinigingstips, want wie verdunt zijn vloeibare zeep nou met water en wie gebruikt zijn theezakje twee keer?

Lezersontmoeting met Elisabeth Musser

Gisteravond naar een lezersontmoeting met Elisabeth Musser geweest. Ze heeft vijf boeken geschreven die in het Nederlands vertaald zijn. De trilogie Beladen Verleden, Twee testamenten en Twee bestemmingen. Dat laatste deel is niet eens in Amerika uitgegeven. Verder Het huis op de heuvel en haar laatste boek Verborgen antwoorden.

Nu was zij gevraagd het christelijke Boekenweekgeschenk te schrijven. Het is een klein boekje geworden, dat Wachten op Peter heet. Het wordt deels geschreven vanuit de moeder van Peter en deels vanuit de hond Sunny. Peter heeft een ongeluk meegemaakt en is niet zo gelukkig. Dat breekt de moeders hart. Als hij een hond krijgt, zijn ze onafscheidelijk. Maar Peter groeit op, wordt zelfverzekerder en gaat studeren. Moeder heeft last van het lege nest syndroom en ook de hond mist Peter. Hij wacht trouw en loyaal op zijn baasje. De moeder leert over haar relatie met God van de hond. Wacht zij net zo geduldig en is ze net zo verwachtingsvol ten opzichte van God. In een kort tijdsbestek komt het hele leven van het gezin voorbij.

Op mijn vraag hoe autobiografisch dit boekje is, antwoordde Elisabeth dat het inderdaad zo is. De hond op de voorkant is hun hond. Ze hebben het dier dat mishandeld was, uit het asiel gehaald. Ook haar zoon is gaan studeren en zij ervaarde het lege nest syndroom. Elisabeth woont nu met haar man in Lyon. Ze zijn bezig met het stichten van een kerk in het noorden van deze Franse stad. Ze signeerde haar boekje met 'An upright man has thought for the life of his beast, but the hearts of evil-doers are cruel.'

Durf te dromen winnaar Publieksprijs

Mattheus van der Steen heeft met zijn boek 'Durf te dromen' de Publieksprijs Christelijk Boek 2009 gewonnen. Hij kreeg 36% van de stemmen. De Pareloester van Joke Verweerd eindigde op de tweede plaats. De prijs werd uitgereikt door Elisabeth Musser, schrijfster van het actieboek 'Wachten op Peter'. (Dit actieboek wordt tijdens de Week van het Christelijk Boek uitgedeeld bij het uitgeven van 11 euro 50 aan boeken in de christelijke boekwinkel.) Het succesvolle boek 'Durf te dromen' is al in vijf talen vertaald. Eerder schreef ik dit over de schrijver en het boek:

"Mattheus gelooft dat de zegen van God op hem rust, omdat hij gehoorzaam is. Gehoorzaam aan de opdracht om zorg te besteden aan de weduwen en wezen en het delen van zijn geld. Hij staat positief in het leven en het positief denken spat van de bladzijden, maar toch is het juist deze positieve energie die me aanspreekt als ik het lees. God heeft goede gedachten over ons. Hij heeft het beste met ons voor. Mijn positieve verwachtingen zijn een beetje ondergesneeuwd door de negatieve realiteit. En de omstandigheden kunnen je soms wat te neerdrukken. Hij vraagt zich af: Heeft de omgeving invloed op jou of heb jij invloed op je omgeving?

Een jongeman met een droom, maar ook met een strategie. Hij heeft een duidelijk plan gemaakt, een pad uitgestippeld, hoe hij zijn visie wil bereiken. Hij verzamelt doelbewust de juiste mensen om zich heen. Maar je kunt toch niet tegen die depressieve broeder of zuster zeggen: Met jou wil ik geen contact, want je hebt geen positieve invloed op mij?

Een boek dus om met voorzichtigheid en de bijbel ernaast te lezen, maar waardoor je wel in beweging gezet wordt."

In weelde gebaad

En nu iets voor u, rijken!
Weeklaag en jammer om de rampspoed die over u komt.
Uw rijkdom is verrot en uw kleding is door de mot aangevreten. Uw goud en zilver is verroest.

U hebt uw schatkamers gevuld, hoewel de tijd ten einde loopt.

U hebt op aarde in weelde gebaad en losbandig geleefd, u hebt uzelf vetgemest voor de slachttijd.

Deze harde woorden van Jakobus worden ons in ons gezicht gesmeten ten tijde van de kredietcrisis. Hoe moeten we daarmee omgaan?

Heb geduld, broeders en zusters, tot de Heer komt.

Wees net zo geduldig (als een boer die op zijn oogst wacht) en houd moed, want de Heer zal spoedig komen.

En tegen de ongelovigen zegt Jakobus: Nader tot God, dan zal hij tot u naderen. Reinig uw handen, zondaars; zuiver uw harten, weifelaars.

Baarmoederhalskanker

Ik vond dit bericht zo belangrijk, dat ik het in zijn geheel heb opgenomen op mijn blog.

Verdeeldheid inenting baarmoederhals-kanker

Mijdrecht - Komende maandag, 2 maart, start GGD Midden Nederland een 'inhaalcampagne' voor meisjes tussen 13 en 16 jaar. Zij krijgen dan de eerste inenting met het GlaxoSmithKline HPV-vaccin Cervarix, dat hen tegen baarmoederhalskanker moet beschermen. Maar hoe beschermend is dat vaccin eigenlijk?

In de begeleidende brief bij de oproep tot vaccinatie richt prof. dr. R.A. Coutinho het woord tot deze groep jonge meisjes. Hij stelt in de brief dat de meisjes zich tegen baarmoederhalskanker kunnen laten inenten, dat ze door inenting kunnen voorkomen dat ze besmet raken met het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt, en dat ze dan later veel minder kans hebben om baarmoederhalskanker te krijgen. Als 13-jarige moet je dan wel heel sterk in je schoenen staan om bij deze theorie vraagtekens te zetten.

Maar gelukkig zijn er volwassen die dit voor de meisjes doen. Uit een televisie-uitzending van Zembla van 19 oktober 2008 komt naar voren dat een aantal artsen nog grote twijfels heeft over dit vaccin. Zo vindt professor van Leeuwen van het Nederlands Kanker Instituut dat het middel veel te snel wordt ingevoerd. “We weten nog niet of het vaccin echt wel baarmoederhalskanker voorkomt, we weten nog niet of het vaccin ernstige bijwerkingen heeft en we weten ook niet of er herhaalvaccinaties nodig zijn”.

Professor Schellekens, lid van de commissie ter beoordeling van geneesmiddelen, ondersteunt deze mening. “Zolang niet is vastgesteld of het vaccin kanker voorkomt, en wat de werking en de bijwerkingen zijn, heb je het eigenlijk over een experiment”. Dit zegt Schellekens in Zembla.

Dat het een experiment is, erkennen alle deskundigen. De groep jonge meisjes, die straks massaal wordt gevaccineerd, is nooit wetenschappelijk onderzocht.

Hoe kun je, gelet op bovenstaande uitspraken, dan in de folder 'Prik en bescherm' glashard beweren dat het HPV-vaccin een inenting tegen baarmoederhalskanker is?

In mei 2009 verschijnt het boek 'Baarmoederhalskanker', HPV-vaccins als een 'deus ex vagina', geschreven door Désirée L. Röver, medisch-research journalist. Zij stelt dat, voordat jonge meisjes worden ingeënt met het HPV-vaccin, het wel zaak is om te weten wat dit voor gevolgen heeft.
Haar boek bevat opzienbarende informatie en onthult de verzwegen bijwerkingen van het HPV-vaccin. Zo citeert Röver dr. Elisabeth R. Unger, hoofd van de Papillomavirussectie van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC): ”Een HPV-infectie is op zich onvoldoende voor ontwikkeling tot baarmoederhalskanker”.

En Matthias Dürst van de Jena universiteit stelt dat de ontwikkeling van een HPV-infectie tot baarmoederhalskanker aan aanzienlijke voorwaarden is verbonden, zoals genetische en chromosoonveranderingen. Met andere woorden: voor kanker is er meer nodig dan alleen de infectie.

Röver laat weten dat uit onderzoek bekend is dat een HPV-virus meestal vanzelf weer verdwijnt, waarom dat bij een enkele vrouw niet gebeurt, is onduidelijk.

Uit een verrassende Gardasilstudie-uitkomst blijkt dat meisjes, die op het moment van vaccinatie al met de HPV-vaccinstammen besmet zijn, maar liefst 44,6% meer kans lopen op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker. De ontvangers zouden voorafgaand aan de vaccinatie eigenlijk op aanwezigheid van deze HPV-stammen getest moeten worden.

Verder blijkt uit het artikel van Röver dat de HPV-vaccins Gardasil en Cervarix zijn gebaseerd op genetisch gemanipuleerde virusonderdelen, die volgens de artsen dr. Bill Deagle en Rebecca Carly het DNA van de ontvanger zodanig kunnen beïnvloeden dat er juist meer kans is op onvruchtbaarheid, auto-immuniteit en kanker. Volgens hun zouden deze vaccins de menselijke genetische structuur kunnen veranderen.

Ook bevatten de vaccins, behalve de zeer giftige stof aluminium, vreemde eiwitten die absoluut niet in het lichaam thuishoren en volgens Röver op korte termijn een anafylactische shock in het lichaam kunnen veroorzaken en op lange termijn uiteenlopende auto-immuunreacties.

In de landen waar al eerder met HPV-vaccinaties werd begonnen, hebben vele, zeer ernstige negatieve bijwerkingen plaatsgevonden. Dat geldt zowel voor Gardasil (Amerika, Australië, Spanje) als voor Cervarix (Groot Brittanië).
De FDA in Amerika, vergelijkbaar met het RIVM in Nederland, maakte tot januari 2008 melding van 140 'serieuze' negatieve reacties, waaronder 27 'levensbedreigende' gevallen, 10 spontane abortussen en 6 gevallen van de slopende verlammingsziekte Guillain-Barré Syndroom.

Alles bij elkaar genomen is het misschien verstandig om nog eens goed na te denken voor tot vaccinatie wordt overgegaan. Meer informatie kunt u vinden op de volgende sites:http://www.nvkp.nl/(volledige artikel van Désirée Röver)http://www.kidsfeeling.nl/

Bron: http://www.blikopnieuws.nl/bericht/92935

Zoekende mensen

Vanmiddag was ik met mijn moeder in de priorij 'Emmaus' in Maarssen. We werden ontvangen door enkele zusters, waarvan er nu nog zo'n twaalf in het huis wonen. Ze hadden een middag georganiseerd over Henri Nouwen. Een bijzonder spiritueel man, die we vooral kunnen leren kennen uit zijn boeken. Dominee Yme Horjus was uitgenodigd om een inleiding te houden. Hij vertelde hoe priester Nouwen opriep om het 'zijn' voor het 'doen' te laten gaan. Soms zijn we zo druk met het doen van dingen, dat we vergeten om de stilte op te zoeken en te leven vanuit de Bron. Na een korte pauze mochten een paar van de vele gasten vertellen wat hun aansprak in Nouwens werk en persoon. Een mevrouw vond het een sterk punt dat Nouwen wist dat hij een geliefd kind van God was. Een andere mevrouw was geraakt door de levensgeschiedenis van Nouwen, die eerst een gewaardeerd leraar op een prestigeuze universiteit was om zich later terug te trekken om met een gehandicapte jongen te werken. Weer een ander vond het fijn dat hij aanspoorde om niemand te veroordelen. Een aantal mensen was op zoek naar een spirituele gids, maar ze konden niemand vinden. Sommige aanwezigen worstelden om contact te krijgen met God. Ze mediteerden, wandelden, zochten de stilte op, in de hoop iets van God te ervaren. Eén mevrouw stelde zich daarin heel kwetsbaar op en vertelde bijna wanhopig over haar zoektocht. Maar toen de dominee zei dat ze bij Christus moest zijn, maakte ze een afwerend gebaar. 'Niemand komt tot de Vader dan door Mij', zegt Jezus in de Bijbel. Dus hebben we het dan wel over dezelfde God? Een interessante bijeenkomst.

Vakantiegevoel

De vakantiebijbelclub zit er weer op. Gemiddeld waren er zo'n vijftig kinderen. Het was bijzonder om te zien dat de tieners van onze gemeente zo enthousiast hebben meegewerkt. De een in de muziekgroep. Maaike en Laura deden elke dag een toneelstukje. De ander bediende de beamer. En daarna hielpen ze nog mee bij de workshops. De kinderen kwamen overal vandaan, uit Aalsmeer, Amsterdam en Heemskerk. Wij vroegen ons af van wie zij van de vakantiebijbelclub gehoord hadden. Toen we aan een jongetje vroegen hoe hij bij ons gekomen was, antwoordde hij: met de navigatie.

Om nog een beetje vakantiegevoel te hebben, zijn we naar de film gegaan.

Vliegtuig stort neer

Vanmorgen na de vakantiebijbelclub zei iemand het: Er is een vliegtuig neergestort. Meteen zie je taferelen voor ogen zoals bij de Bijlmerramp. Waar? Op de A9. Hoeveel slachtoffers? Meer is niet bekend. Ook wij wonen vlakbij Schiphol. Snel naar huis om via de televisie meer informatie te krijgen. De hele dag zie je al die beelden. Gelukkig was het vliegtuig in een weiland neergekomen. Maar toch zijn er al negen doden te betreuren. Vreselijk. We leven mee met de betrokken mensen. Met de mensen die in het vliegtuig zaten. Met de mensen die hun familieleden of vrienden stonden op te wachten. Met de hulpverleners.

Levensbelangrijk

Vandaag bracht de post ons twee oproepen voor de dames om zich te laten inenten tegen baarmoederhalskanker. Een prachtige folder met uitleg over deze ziekte. Toch heb ik nog veel vragen. Het virus is overdraagbaar bij seksueel contact, maar wat als je maar met één partner naar bed gaat? En wat is er bekend over de bijwerkingen of horen we jaren later van een generatie onvruchtbare vrouwen? Bovendien gaan er in verhouding niet heel veel vrouwen aan dood: 200 per jaar. Aan borstkanker overlijden jaarlijks meer dan 3000 vrouwen. Maar goed, als je ze geen prik geeft en ze krijgen het later, dan neem je het jezelf voor altijd kwalijk.
Dan lees ik ineens dat mijn mening helemaal niet terzake doet. De meiden mogen namelijk zelf beslissen. 'In de wet is vastgelegd dat bij mensen van twaalf tot en met vijftien jaar een medische behandeling kan worden gedaan als zij dat zelf willen. Ook als de ouders het daar niet mee eens zijn.' Huh?

En er zat nog een opmerkelijke folder in de brievenbus. 'Evolutie of schepping, wat geloof jij?' Die hele discussie hoeft van mij niet op deze manier gevoerd te worden, maar op een Bijbelse tegenhanger van Knevel, Ouweneel en Dekker zat ik wel te wachten. Waar ik erg van geschrokken ben is, dat de initiatiefnemer met de dood bedreigd is. Gewoon voor het uiten van zijn mening; een recht dat beschermd wordt in onze grondwet. Deze man heeft ons gebed hard nodig. De ongelovigen weten niet hoe vlug ze deze situatie moeten aangrijpen om hun grieven via een ingezonden brief te spuien, 'dat de folder hen opgedrongen is'. Ik krijg elke dag folders met opdringerige mannen en vrouwen, die mij iets willen laten geloven. En dat mag wel?

Huishoudbeurs

Het was al weer jaren geleden dat ik voor het laatst naar de Huishoudbeurs geweest was, dus het leek me leuk om er weer eens een kijkje te gaan nemen. Samen met mijn moeder en een kortingsbon van de ANWB, vertrokken we gisteren met de sneltram naar de RAI. Eerst bezochten we de hal met allerlei gadgets en liet ik me verleiden om een navulbare senseopad te kopen. Daarna kwamen we in de proefhal waar iedereen luidkeels zijn 'nieuwe' producten aanprees. We dronken mandarijnsap, aten rijst met saus van UncleBen, snoepten van Maltezers en genoten van een kopje soep. Na het eten probeerden we in de hal wonen en vrije tijd te komen, maar inmiddels waren er bussen vol vrouwen gearriveerd en stonden we gewoon muurvast tussen de kraampjes. Opvallend waren de doorgewinterde huishoudbezoekers, die boodschappentrolleys achter zich aan zeulden, waar wij onschuldig rondkijkend over struikelden. We worstelden ons weer uit deze hal en bekeken nog een ruimte waar vooral V&D vertegenwoordigd was. Rond een uur of twee waren we uitgekeken en vertrokken we weer naar huis. Het was erg gezellig, maar ook erg druk, dus voorlopig zien ze ons niet meer op de huishoudbeurs.

Vast in niemandsland

Vandaag in het asielzoekerscentrum in Gilzen (N-Br) geweest. In een klein hokje ontmoet ik een Irakese vrouw met haar oudste zoon. Haar man en twee andere zonen verblijven nog in Syrie. Haar dochter woont in Zweden. Haar zoon heeft inmiddels een verblijfsvergunning, maar zij wacht nog in onzekerheid. Ze had een brief gekregen in een juridische taal, die ik niet eens begreep. Ze zit vast in een soort niemandsland. Ze kan niet terug naar Irak, want ze vreest voor haar leven. Het gezin is met de dood bedreigd. Ze krijgt geen permanente verblijfsvergunning voor Syrie. Ook haar man moet elke drie maanden opnieuw een verblijfsvergunning aanvragen en mag daar niet werken. En Nederland wikt en weegt of ze haar wil hebben. Ze was verscheurd van verdriet om de scheiding van haar familie. Er was niet genoeg geld om het hele gezin te laten vluchten. Via een mensensmokkelaar en een lange reis zijn zij en haar zoon in Ter Apel weer verenigd. Ik schrijf dit verhaal op voor de Uitdaging, om hun schrijnende levensverhaal bekend te maken en omdat wij niet beseffen hoe gezegend we zijn in Nederland, dat we vrij voor ons geloof mogen uitkomen.

Schepping of evolutie

Is het handig dat de EO de discussie aanzwengelt over de evolutietheorie? Leeft het eigenlijk onder christenen of blaast Andries Knevel het vuur onder de verdeeldheid aan? Staat er niet in de Bijbel dat men geen woordenstrijd moet voeren die geen nut heeft? Hoeveel wisten er dat 2009 het jaar van Darwin is? Afijn, ik als Elfde Uur kijker weet het nu. Ik heb ook het programma 't Zal je maar gebeuren gekeken om de discussie te volgen.
Wat jammer dat de tendens was dat 60% van de EO achterban NOG STEEDS in het scheppingsverhaal geloofd. Met andere woorden, die zijn nog niet zo ver... De gerespecteerde Cees Dekker mocht het woord voeren en de niet geheel omstreden Willem Ouweneel werd naar zijn mening gevraagd en ook de intelligente Andries Knevel vertelde hoe hij erover dacht. Drie mannen van formaat die in de loop van de jaren van mening zijn veranderd en niet meer in het Bijbelse scheppingsverhaal geloven. 'Nee, Genesis moet je literair lezen'', verkondigde Ouweneel. 'Het geloof is een mozaïek waarvan je de stukjes weleens om moet draaien', meende Knevel. Vóór het scheppingsverhaal was de man die de de Ark van Noach na bouwde. Je hoorde de kijkers denken: 'Welke gek maakt er nou een boot van dat formaat?' Kon de EO geen gerespecteerde, intelligente, bekende mannen vinden die geloven in een schepping in zes dagen? Wat een eenzijdige mening werd hier verkondigd! Of je het er nou wel of niet mee eens bent, de kijkers hebben recht op een eerlijke discussie.
Volgend jaar vragen we ons af of de opstandig van Jezus wel wetenschappelijk bewezen kan worden. Nee? Nou, dan moet je dat gedeelte literair lezen. Of je veranderd gewoon van mening: Het was vast een geestelijke opstanding. Jezus vroeg zich al af of Hij nog geloof zal vinden als Hij straks terugkomt.

Creatieve gebedsvormen

Helemaal enthousiast ben ik over het boek 'Dag en nacht roepen zij tot God'. Een inspirerend verhaal over een gebedsbeweging, waarbij 24 uur per dag 7 dagen per week continue wordt gebeden. Hiervoor is een speciale gebedsruimte ingericht waar mensen samenkomen. In deze gebedsruimte wordt gebeden met aandacht voor alle zintuigen. Inmiddels is dit concept over de hele wereld overgenomen. Ook in Nederland zijn een aantal 24-7 gebedsruimten. Het gebed wordt tastbaar gemaakt. Niet overal is dezelfde inrichting, maar het idee is hetzelfde.
Er brandt bijvoorbeeld altijd een kaars met drie pitten, symboliserend: God de Vader, Jezus de Zoon en de Heilige Geest. Ook kun je zelf een kaarsje aansteken als teken van voorbede.
Gods heiligheid wordt erkend door je schoenen uit te trekken. Je kunt je handen wassen en op die manier je zonden belijden of knielend voor een groot kruis.
Er is een gebedsdoos voor anonieme gebeden of juist een gebedsmuur, zodat je gebeden gelezen kunnen worden en meegebeden. Er is een boek waarin gebedsverhoringen een plaats krijgen.
Er hangt een landkaart of een wereldbol, zodat je kunt bidden voor de wereld. En een kaart van de plaats waar je woont, waarin je een punaise kunt steken om te laten zien voor welke straat er al gebeden is.
Je kunt er op een creatieve manier God aanbidden, met verf of klei. Je kunt luisteren naar een CD of je leest een stukje uit de Bijbel aan de hand van het rooster. Je kunt er in een spiegel kijken en je eigen veroordelingen afleggen en jezelf leren zien zoals God ons ziet. Er is een stiltehoekje om te luisteren naar wat God tot jou te zeggen heeft.
Zoveel creatieve manieren om te bidden, dat stimuleert je gebedsleven volgens mij enorm. Je ogen gaan open als je ziet dat er meer is, dan in een kring tegenover elkaar zitten en een uurlang luisteren naar deprimerende verzoeken voor de bovenbuurvrouw van driehoogachter.
Echt een aanrader dit boek!

Barack en Rick

Op verzoek van de kinderen hebben we gisteravond met ons bord op schoot voor de tv gezeten om te kijken naar de inauguratie van Barack Obama. Een stukje geschiedenis werd geschreven en dat beseften ze heel goed. Rick Warren, in Nederland bekend van de 40 Doelgerichte Dagen en voorganger van de Saddleback Church, mocht het gebed uitspreken. Er is zowel onder de christenen, als onder de homo's, als onder de aanhangers van Obama felle kritiek op deze samenwerking. Waarschijnlijk hebben beide heren er veel bij te winnen. Obama probeert president van alle Amerikanen te zijn en noemt zichzelf gelovig. Toch zijn niet al zijn standpunten zo christelijk en daar maken de Bijbelgetrouwe christenen zich dan weer boos over. Rick Warren lijkt de opvolger van Billy Graham te worden. Maar ook hier duikt weer de vraag op of het compromis wel altijd de juiste weg is. Kun je iedereen te vriend houden of ga je schipperen met je principes?

Zomer in ons hoofd

Terwijl het laatste ijs wegsmelt, zijn wij ons alweer aan het voorbereiden op de zomervakantie. Waar willen we heen dit jaar? Wordt het een kampeervakantie met vriendjes en vriendinnetjes, een zwembad en een boek. Of gaan we naar Noorwegen of Engeland? Engeland trekt ons het meest. De pond staat laag, dus het is nu goedkoop om daarheen te gaan. Maar ik herinner me nog zo goed de angst, die me om mijn hart sloeg, toen de boot uitvoer en vervaarlijk begon te schommelen op de zeegolven. Natuurlijk zijn er alternatieven, maar of honderden kilometers boven de zee nu zoveel beter voelt of begraven in een tunnel onder de zee, nee dank je. Gelukkig is er een stukje, waar het land elkaar bijna raakt. We zouden daar kunnen overvaren. Calais-Dover is maar 90 minuten varen, dat klinkt al redelijker dan een hele nacht. We zouden Londen kunnen bezoeken. Ja, in een dubbeldekker door de stad cruisen. De kroonjuwelen bezichtigen. Het wisselen van de wacht bekijken bij Buckingham Palace. We zouden kunnen verblijven in de streek van Kent. Wat is daar veel te doen als je je daarin verdiept. Prachtige tuinen en kastelen, het Charles Dickens museum, een hopboerderij, zelfs een theepottententoonstelling met na afloop een cream tea. Zo worden we enthousiast. We vinden zelfs een schattig cottage om in te verblijven. Nu nog gauw boeken. Heerlijk om alvast naar uit te zien.

Flauwvallen, botsing

Soms heb je van die dagen... Zaterdag was Laura twee keer van haar paard gevallen. Door de kou kunnen de paarden hun energie niet kwijt in de buitenbak en zijn ze wat onrustig. De tweede keer kwam ze op haar hoofd terecht. Thuis heeft ze uitgebreid haar verhaal gedaan en is daarna in bad gaan zitten. Daarna is ze wat met Maaike in de badkamer aan het rommelen. Omdat ze zich niet goed voelde worden, ging ze op de rand van het bad zitten. Maaike zag in de spiegel hoe haar zusje ineens voorover viel. Laura was flauwgevallen en knalde met haar hoofd tegen de rand van de douchebak. Langzaamaan hebben we haar weer laten bijkomen. Ze had de hele middag niet gegeten. Dus we hebben haar wat te eten gegeven. Tijdens het eten voelde ze zich weer niet goed worden. Toen hebben we de huisartsenpost gebeld. We wisten niet of het flauwvallen was gekomen van het niet eten of nog van het vallen van het paard. Natuurlijk moesten we even langskomen. Gelukkig ging het in de auto al wat beter met Laura. De huisarts was dan ook snel uitgekeken. Ze was levendig en haar pupillen waren goed. We mochten weer vertrekken. Tijdens de rit naar huis zat ik voor de zekerheid naast Laura. Toen we bij het verkeerslicht stonden, besloot het busje voor ons ineens, dat hij in een andere rijbaan wilde staan. Hij zette zijn auto in zijn achteruit en knalde met een enorme klap op onze auto. Maaike schrok geweldig. Ze hield er een pijnlijke nek en een angstig gevoel aan over. De zondag hebben we maar wat rustig aan gedaan om iedereen de tijd te geven te herstellen. Sjoerd is nu met de auto naar de garage. De kinderen zijn voorzichtig weer naar school. Het lijkt erop dat het goed is afgelopen.

Gratis?

Helaas, ik ben er weer eens ingetrapt. Geheel onschuldig belt er een mevrouw op of ik een gratis tijdschrift wil ontvangen. Het klinkt allemaal heel leuk. Natuurlijk wil ik dat. Ik lees graag en blijf graag op de hoogte en ik krijg graag dingen gratis. Maar als het blad binnenkomt, gooit Sjoerd het bij het oud papier en ik krijg het nooit te zien. Onaangenaam verrast krijg ik nu een opgewekte brief: We zijn blij dat het blad u beviel en wilt u nu het abonnementsgeld binnen tien dagen betalen... Maar het blad beviel me helemaal niet. Ik ben helemaal de goede doelgroep niet. Maar ik zit er wel het komende half jaar aan vast. Het voelt als een bekeuring. Waarom voel ik me zo genomen? Was ik niet eigenlijk ook van plan om het gratis exemplaar te nemen en het dan af te zeggen? Toch vind ik het een oneerlijke manier van iemand erin luizen. Hoe zouden mensen het vinden als wij hen op die manier benaderen voor bijvoorbeeld een Alphacursus. Wilt u een gratis maaltijd? Kom dan op 29 januari. Tja, u moet nu wel blijven voor de rest van de avond. Er ingeluisd. Of doen we dat eigenlijk ook een beetje? Is iets ooit wel geheel vrijblijvend? We hebben toch allemaal een onderliggend doel, waarom we dingen doen. Nou ja, ik heb mijn les weer geleerd. Niet te hebberig zijn, want niets in het leven is gratis, vrijblijvend en voor niets.

Nog meer foto's

Heel de schepping zingt uw lof

Een groep staartmezen bezoekt de tuin.

Goede voornemens

Voor oudejaarsavond had ik een persoonlijk jaaroverzicht gemaakt met onze hoogte- en dieptepunten van 2008. Leuk om even bij stil te staan. Was het echt dit jaar dat Laura nog zat te zwoegen voor de Cito-toets? Leuke herinneringen aan de vakantie. Maar ook moesten we afscheid nemen van onze poes, die jarenlang lid was van ons gezin. Hadden we moeilijke momenten in de familie en in de kerk.
Ook goede voornemens doe ik aan mee. Dit is het moment om weer eens na te denken over wat er goed gaat en wat er beter kan. In de Nederlandse top drie staat altijd afvallen. In de christelijke top drie staat altijd meer stille tijd houden. Voor mij is het meestal doorgaan met waar ik mee bezig ben, maar dan weer met nieuwe energie en inzet. Op de blog van Hinke stond een heel ABC met prachtige voornemens. Ik zou er zeker even een kijkje nemen.

Geld

Sinds een paar maanden hebben de kinderen een eigen folderwijk. Elke week moeten ze folders invouwen en naar zo'n 300 adressen rondbrengen. Vlak voor de kerst kwamen er soms wel veertien folders binnen, dat was echt een hele klus, waarbij wij ook geholpen hebben. Met kerst mochten ze met nieuwjaarswensen langs de deur. Het duurde even voordat ze over hun schroom heen waren. Toen ik een krantenwijk liep, heb ik het niet gedurfd. Maar na de eerste adressen en euro's, begonnen ze de smaak te pakken te krijgen. Het kostte wat doorzettingsvermogen, maar nu hebben ze er zelfs een Wii voor kunnen kopen. Hoewel Laura wel het gevoel had, dat ze een miljoen had uitgegeven, zijn ze er helemaal enthousiast over. Sjoerd tennist en golft ook mee en af en toe gooi ik ook een balletje mee op de bowlingbaan. De hele huiskamer staat op z'n kop.
Omdat ze nu zelf geld verdienen, leek het ons een goed idee om ze een kasboekje te geven. Zo kunnen ze een beter inzicht krijgen in hoeveel geld er binnenkomt en hoeveel geld ze onbewust uitgeven aan snoepgoed e.d. Ik vond het leuk om mijn eigen kasboekje weer te vinden. Ik was wel ouder dan zij, want er stonden autorijlessen in en zelfs mijn trouwjurk was erin terug te vinden, in guldens natuurlijk. Het viel me op dat ik al giften gaf en spaarde. Ook dat proberen we de kinderen bij te brengen.

Kerstdagen

De kerstdagen zijn weer voorbij. Op Eerste kerstdag was er een feestelijke dienst. In onze gemeente proberen we een evenwicht te vinden tussen de mensen die graag kerst in al zijn glorie willen vieren en mensen die gruwen van de dingen rond kerst, vandaar een feestelijke dienst en geen kerstdienst. Uiteindelijk komt het erop neer dat we door het compromis niemand tevreden stellen. Voor ons stond de dag meer in het teken van Laura. Zij werd die dag 12 jaar. Elk jaar vertellen we het verhaal van haar geboorte opnieuw en ze blijft zich erover verbazen. Hoe ik me klaarmaakte om naar de kerk te gaan en hoe snel ze zich aandiende en iedereen in rep en roer was en in kerstkleren naar ons toe haastte en dat het ging sneeuwen toen ze geboren was. Ik herinner me nog hoe verbonden ik me dat eerste jaar voelde met Maria. Op Eerste kerstdag komen dus alle familieleden bij ons. De Tweede dag vierden we met z'n viertjes. Laura had weer een kerstdiner bedacht met amuses en een grand dessert. Maaike had de tafel mooi gedekt en Sjoerd las het kerstverhaal voor tussen de gangen door. Zondag hebben we nog gegourmet met mijn ouders. En nu is het weer wassen en stofzuigen.

Kerstdiner

Een prachtig aangeklede zaal, lange gedekte tafels, heerlijk eten en zo'n tien gasten van buiten onze gemeente: het kerstdiner was erg geslaagd. De middag begon met het uitdelen van soep. Ik moet altijd eerst een drempel over, maar verschuild achter de soeppan, begon ik de smaak van het aanspreken en uitnodigen wel te pakken te krijgen. Af en toe ontstond er een gesprekje met geïnteresseerde voorbijgangers. Maar ik trof ook veel geloofbroeders en zusters van andere kerken en gemeentes. 's Avonds was dus het diner waar ik gewoon kon aanschuiven. Ik was naast een vrouw met twee kinderen gaan zitten. Ze bleek de dochter van een gemeentelid te zijn, die wat later kwam. Ze wilde absoluut niets meer met de kerk te maken hebben. Alleen omdat wij in een voormalig schoolgebouw zaten, was ze gekomen. Misschien dat we haar beeldvorming van 'de kerk' wat hebben kunnen veranderen, maar naar de kerstdienst wilde ze nog steeds niet komen - ook al is dat in hetzelfde schoolgebouw. Een man die vorig jaar ook geweest was, had al van tevoren opgebeld om te vragen of we dit jaar weer een maaltijd hielden. Hij nam een folder van de Alpha cursus mee. Ook een bezoeker van de vorige Alpha cursus was gekomen. Een van onze eigen gemeenteleden reageerde boos op onze kerstactie: 'Onze kerk is geen restaurant. Kerst gaat toch juist niet om eten.' Maar gewoon gastvrij zijn, omzien naar de mensen die zich juist in deze periode wat eenzaam voelen, uitreiken naar de medemens, de drempel van de kerk verlagen, dat is toch belangrijker dan knus bij elkaar kruipen om kerst in eigen kring te vieren. Het kost best een beetje moeite om de eerste stap te zetten, maar kom eens uit dat bootje!

Kerstpakket

Vanmiddag werd er aangebeld. Toen ik opendeed, stond er een man met een enorm pakket in zijn armen. Voor mij? Voor mij! Het is waarschijnlijk zo'n vijftien jaar geleden, dat ik voor het laatst een eigen kerstpakket mee naar huis mocht nemen. De verrassing kwam van de evangelische boekwinkel, waar ik op vrijdagmiddag als vrijwilliger werk. Tjonge. Ook Sjoerd kreeg vandaag zijn kerstpakket. Een grote gevulde picknickmand. Net als altijd hebben we ze met z'n allen uitgepakt. Wat een rijkdom, wat een verwennerij.

Voorbereiden op kerst

Sinterklaas heeft zijn paard amper geborsteld en op stal gezet, de stoomboot is nog niet uit zicht of de kerstkransjes hebben de plaats van de pepernoten al ingenomen. Ook in de evangelische boekwinkel moesten we ons voorbereiden op kerst, dus ik zette mezelf er maar toe om de kerstliederen door de winkel te laten schallen. Ik voel me niet zo kerstig, maar ja, hoe voelt dat? De eerste kerstkaarten vallen alweer door de brievenbus, maar ik moet ze nog gaan kopen. Volgende week zaterdag gaan we weer soep uitdelen in de winkelcentra om mensen uit te nodigen voor het kerstdiner in onze kerk. Veel mensen zetten zich hiervoor in, door eten te bereiden, de kerstversiering aan te brengen, ouderen te rijden, uitnodigingen te maken of het eten te serveren.
Vorig jaar kwamen er veel mensen; we hopen dat er dit jaar nog meer mensen zullen aanschuiven. Dat is wel spannend, want je weet niet of er genoeg eten is, genoeg plek om te zitten, maar het is goed om hier als gemeente samen de schouders onder te zetten.

Sinterklaas

Ook wij vierden dit weekend Sinterklaas feest. Vrijdagavond hebben we als gezin een paar kadootjes uitgepakt en een leuke film gekeken met veel snoepgoed erbij. Zondagmiddag zijn we met een zak vol kadootjes naar mijn ouders gereden, waar mijn broer met zijn gezin ook was. We hadden lootjes getrokken. Maaike had Sjoerd, Laura had Maaike en Sjoerd had mij. Ik had als enige iemand buiten ons gezin. Het was erg gezellig met elkaar. We hadden allemaal ons best gedaan om er een gedicht bij te schrijven. Na het eten zijn we met een nog vollere zak kadootjes weer naar huis gereden. Iedereen was weer tevreden.

Gemeente zijn

Soms heb je het nodig dat iemand je even een stukje verder helpt. Gisteren werd ik uitgenodigd door een gemeentelid om een kopje koffie te drinken in Het Theehuis. Gezellig natuurlijk. Het gesprek kwam al snel op de gemeente. Ik kwam erachter dat ik afgeweken was van de juiste koers. De gemeente is erg belangrijk in ons leven, maar natuurlijk mag het nooit belangrijker worden dan God. Soms sta je ergens te dichtbij om nog helder te kunnen blijven zien. Dan heb je iemand anders nodig om je een klein tikkie bij te sturen. Zo werd het kopje koffie drinken eigenlijk meer een beetje gemeente-zijn.

Dagje Utrecht

Met Sjoerd naar Utrecht geweest. Utrecht is onze stad. Hoewel we tegenwoordig vrijwel alles ook in onze eigen omgeving kunnen vinden, blijft het toch echt een dagje uit. Wat laatste (sint)inkopen gedaan. Nieuw kettinghangertje gekocht, nieuwe agenda uitgezocht. (Het lijkt wel een Sinterklaas rijmpje..) Gezellig ergens wat warms gegeten. Daarna door de sneeuw terug naar huis.

Bezinning

Vandaag ben ik veertig geworden. Een mooi moment om me eens te bezinnen op mijn leven. Ben ik geworden zoals ik zou willen zijn? Doe ik wat ik zou willen doen?

Zondag ging de preek over jaloezie. Volgens mij ben je jaloers als je leven niet is, zoals je wilt dat het is. Als je tevreden bent met het leven dat je leidt, met wie je bent en wat je doet, dan hoef je niet jaloers op anderen te zijn. Als dat niet zo is, moet je er wat aan veranderen. Daarbij moet je natuurlijk wel nagaan of je motivatie juist is. Wil je een groter auto omdat de buren er ook een hebben, dan lijkt me dat geen goed streven. De spreker ging nog een stapje verder. Als je dankbaar bent voor wat je hebt en wie je mag zijn, is er geen plaats voor jaloezie. Hij raadde ons aan onszelf niet te vergelijken met anderen. Maar we mogen onszelf bekijken door Gods ogen. Zijn wij geworden wat Hij voor ons voor ogen had? Gebruiken we onze tijd, gaven en talenten voor het doel dat Hij met ons heeft?

Ik kreeg een CD van de groep MercyMe, met daarop het liedje 'In a blink of an eye'. Daar zingen ze de volgende tekst: How can I further Your kingdom, when I'm so wrapped up in mine?

Moeilijke woorden

Gisteren heeft Laura bij de C1000 de eerste Mona-toetjes gehaald, die ze had gewonnen. Er was wat discussie over welke smaak we het eerst zouden nemen. De een wilde frambozen, de andere liever karamel en de volgende koos voor griesmeelpudding. Het werd de frambozen. Tijdens de maaltijd wilde Laura wat van de kennis delen die ze op school geleerd had. Ze vroeg aan Maaike: Ben jij een agnost, een theïst of een atheïst? Maaike had het natuurlijk vorig jaar gehad, dus antwoordde dat ze een theïst was, iemand die in God geloofd. Wij wilden er nog een schepje bovenop doen en vroegen terug aan haar: Ben jij dan een polytheïst of een monotheïst. Laura verstond het niet goed en vroeg verbaasd: Een wat, een monatheïst?

Tien geboden voor webloggers

1. Gij zult uw weblog niet belangrijker laten zijn dan uw integriteit.

2. Gij zult van uw weblog geen afgod maken.

3. Gij zult de anonimiteit van uw internetnaam niet misbruiken om te zondigen.

4. Gedenk de sabbat door een dag per week vrij te nemen van uw weblog.

5. Eer uw mede-webloggers boven uzelf, en besteed geen overmatige aandacht aan hun fouten.

6. Gij zult niet iemands eer, reputatie of gevoelens vermoorden.

7. Gij zult het Web niet gebruiken om mentaal overspel te plegen of toe te staan.

8. Gij zult niet andermans onderwerpen stelen.

9. Gij zult geen valse getuigenis afleggen over uw mede-weblogger.

10. Gij zult niet de populariteit van uw buurmans weblog begeren; wees tevreden met uw eigen gehalte.

Hiermee overtreed ik waarschijnlijk meteen het achtste gebod, maar ik vond het een goed idee: een gedragscode voor webloggers van Krish Kandiah, de directeur van de Britse Evangelische Alliantie.

Country & Christmas fair

Op de eerste dag van de Country & Christmas fair in Haarzuilens werd ik onverwachts door mijn ouders uitgenodigd om mee te gaan. Meer dan tweehonderd kraampjes slingerden door de tuinen van het prachtige kasteel de Haar. We konden van alles proeven, zoals luxe bonbons, kerstbrood met kaneel of een heerlijke dipsaus van bruschetta kruiden, waarvan we gelijk een potje hebben aangeschaft. Verder waren er mooie tuindecoraties en beeldende kunst, zoals de twee bronzen musjes op een tak. Ook serviesgoed en tafellinnen ontbraken niet om de tafel stijlvol te dekken voor het kerstdiner. Natuurlijk ook veel leuke hebbedingetjes, maar we hebben ons ingehouden. Verbaasd keken we naar de vele Dubarry laarzen, die er rondliepen en minstens driehonderd euro kosten. Toch was het erg gezellig om er rond te lopen in een prachtige omgeving. Ook 's avonds is de Country & Christmas fair nog t/m de 30ste open, dan branden er overal lichtjes, dus voor een gezellige kerstmarkt hoef je echt niet naar Duitsland.

Interview met Lynn Austin

Gisteren mocht ik Lynn Austin interviewen. Ik had er erg naar uitgekeken, voelde me vereerd en zenuwachtig. Lynn Austin is een Amerikaanse christelijke vrouw, die zo'n vijftien boeken op haar naam heeft staan, die ik vrijwel allemaal met veel plezier gelezen heb. Ze is de best verkopende christelijke schrijfster in Nederland. Je kunt me iedereen laten interviewen, maar iemand ontmoeten van wie je fan bent, is echt heel anders. Ik herinner me nog mijn gegiechel toen ik voor Don Moen stond deze zomer. De laatste dagen kon ik alleen nog maar in het Engels denken. Sjoerd stapte in de rol van Lynn Austin, zodat ik mijn vragen kon oefenen. Dat hielp enorm, want daardoor had ik mijn verhaal goed in mijn hoofd en werd het toch een spontaan gesprek. We hadden afgesproken in het restaurant van haar hotel in Harderwijk. Een medewerkster van uitgeverij Kok was er ook bij aanwezig. Van de zenuwen vergat ik mezelf voor te stellen en piepte ik alleen een zacht: 'Hello'. Maar daarna hadden we een leuk gesprek. Ik was de vierde in rij, van wie ze vragen moest beantwoorden, maar dat viel absoluut niet op. Ze vertelde uitgebreid en met veel humor over haar nieuwste boek 'Eindelijk thuis'. Van de uitgever kreeg ik een exemplaar toegestuurd, dat Lynn heeft gesigneerd. Ze zet er altijd Psalm 115: 1 bij: 'Niet ons, HEER, niet ons, geef uw naam alle eer, om uw liefde, uw trouw.'

Laatste dans

Veruit het beste boek van Karen Kingsbury dat ik tot nu toe heb gelezen, vind ik Laatste dans. Het gaat over een typisch Amerikaans gezin. De man is coach van een football team. De zoon is de sterspeler. Het team wint. Alles lijkt hen voor de wind te gaan. Helaas is het slechts schijn. Na 21 jaar huwelijk zijn Abby en John uit elkaar gegroeid. Zij kreeg het druk met de kinderen en hij met zijn werk. De verwijdering en vervreemding sloop er langzaam in. Ook de kerk bezochten ze steeds minder. En daarna verwaterde hun geloof ook. Als er dan een jongere versie van zijn vrouw op Johns werk verschijnt die hem aanbidt, krijgt hij het heel moeilijk met zijn gevoelens. Zij beschuldigt hem van overspel, terwijl ze zelf haar gevoelens deelt met een andere man. Hoe moeilijk de beslissing ook is, uiteindelijk besluiten ze dat het beter is om te gaan scheiden. Net als ze het hun kinderen willen gaan vertellen, maakt hun dochter bekend, dat ze wil gaan trouwen, dus stellen ze het moment uit tot na de bruiloft.

Je leeft mee met zowel Abby als John. Hun strijd om het goede te doen. De stem van God die ze het zwijgen opleggen door Hem weg te redeneren. Hun verlangen naar vroeger, maar de harde woorden die alles stukmaken. Het verlangen naar iemand die geinteresseerd is in jou, maar het vervullen daarvan bij de verkeerde. En de conclusie dat het overspel niet alleen lichamelijk plaatsvindt, maar ook al kan zijn als je gevoelens je verraadden.

Prijs voor Laura

Gisteren zo'n leuke middag gehad in de oude Mona toetjesfabriek in Woerden. We werden hartelijk ontvangen met kinderchampagne in een leuk aangeklede ruimte. Met nog elf andere toetjesmakers en een begeleider zaten we vol spanning te wachten tot we ons eigen toetje mochten zien. Een voor een werden ze gepresenteerd. Ze leken allemaal even lekker. Gelukkig mochten we ze ook gaan proeven. We kregen een lepel en een lijst om in te vullen welke je het lekkerst vond, die van jezelf mocht je niet invullen. Laura vond haar toetje heerlijk smaken, naar kaugom. Terwijl een deskundige jury zich over de uitslag beraadde, kregen wij uitleg van de echte koks over wat je allemaal kon doen met een Mona toetje. Ook daar mochten we helpen en proeven. Na afloop kregen we de recepten mee, zodat Laura er thuis mee aan de slag kan. Vervolgens kregen we soep met luxe broodjes. Toen de jury klaar was, werd de spanning om te snijden. Iedereen wilde natuurlijk dat hun toetje volgend jaar in de winkel zou komen. Eerst werden de toetjes genoemd en besproken die niet gewonnen hadden. Wij bleven in spanning, want Laura zat er niet bij. Nog maar vier toetjes over. Met het hart in onze keel hoorden we Laura's naam noemen. Ze had de originaliteitsprijs gewonnen. Een maand lang gratis toetjes eten.... Ze vonden de naam leuk bedacht: Smulsmurfpudding. Het blauwe toetje had echt een witte muts van de smurfen, maar ze dachten toch dat ze wat moeilijkheden zouden kunnen krijgen met de merknaam. Nou, dit was ook leuk. Op de foto met de jury. De eerste prijs was gewonnen door een meisje, dat een groene pudding had gemaakt met kiwisaus. Het smaakte inderdaad prima, want hij stond bij mij ook in de top drie. Iedereen kreeg z'n eigen toetje mee naar huis en nog twee andere Mona smaken. Het was echt een hele leuke middag.

Centerparcs Loohorst

We zijn er even tussenuit geweest naar Limburg. Veel verschillende paddestoelen gezien, heerlijk in het bos gewandeld, vaak gezwommen, lekker gegeten, genoten van de open haard en rustig gelezen. Even ontspannen.

MercyMe - Here with me

Man achter het grote geld

Iemand ooit gehoord van Neel Kashkari? Deze 35 jarige man moet de wereld gaan redden van de financiële ondergang. Een soort Wouter Bos, maar dan 'groter'. De man van 700 miljard wordt hij ook wel genoemd. Met het enorme bedrag worden aandelen gekocht in Amerikaanse banken. Wie is deze man? Waarom krijgt hij de macht over zoveel geld? Hij werd benoemd door de Amerikaanse minister van Financien, Henry Paulson. Ze kennen elkaar uit de tijd dat ze allebei werkten bij zakenbank Goldman Sachs. Er moet vooral snel gehandeld worden, vonden ze. Daarom werd hij interim hoofd van het departement voor Financiële Stabiliteit. Een handige zet, want op deze manier wordt een lang slepende benoemingsprocedure vol kritische vragen omzeild. Collega's van de bank noemden deze man 'The Borg', een afkorting voor cyborg, een bionisch mens. Er is niets bekend over zijn politieke overtuiging. Zijn ouders zijn goed opgeleide Indiase Hindoes. Voor hij trouwde was hij fan van hardrockband AC/DC. Hij woont met zijn vrouw Minal en zijn hond Winslow in Maryland. Wat kunnen we van Neel Kashkari verwachten? Laten we hem op de voet volgen.

Geen tweede N201 langs mijn huis!

Naast ons huis ligt een bussluis. Gisteravond ben ik naar een informatiebijeenkomst in het gemeentehuis geweest over deze bussluis. De gemeente wil de bussluis namelijk opengooien, toegankelijk maken voor overig verkeer. Natuurlijk ben ik daar tegen. En ik gelukkig niet alleen, want er waren meer fanatieke bewoners die hun mening kwamen uiten. Helaas was het geen inspraakavond. De beslissing was al genomen. Maar de wethouder had het zwaar. Hij kon alleen maar wat onbevredigende antwoorden stamelen. Er gaat een proef gehouden worden met paaltjes, waarbij de bussluis in het weekend opengaat voor auto's. Waarom het weekend? Dat is niet representatief. Ook voor kinderen is het onduidelijk wanneer ze veilig kunnen oversteken en wanneer niet. Het is een glijdende schaal natuurlijk. Want wanneer is de proef geslaagd? Bij hoeveel auto's blijft de sluis open? Hoeveel ongevallen zijn er nodig om hem weer dicht te krijgen? De aanwezigen waren vooral boos, omdat er altijd is gezegd dat de bussluis dicht zou blijven. Er staan twee scholen langs de weg. De veiligheid van deze kinderen wordt niet gegarandeerd als er auto's langs razen. Ouders zullen hun kinderen eerder met de auto naar school gaan brengen, want ze kunnen gelijk doorrijden naar hun werk. Wat weer langere files oplevert om de wijk uit te komen. Verder zullen er meer mensen met de auto naar het winkelcentrum gaan, terwijl ze nu met de fiets gaan of via de N201 rijden. Slecht voor het milieu dus.

Ook doorkruist de weg een ecologische zone. Dit kwetsbare natuurgebied herbergt een bunzing, uilen en nog veel meer diersoorten. Hoelang duurt het voordat de bunzing wordt platgereden of dat hij naar een rustigere omgeving verhuisd?

Straks wordt de N201 omgelegd en komt er een knip in de weg ter hoogte van de oversteek bij het Oude Dorp. Bijna niet meer tegen te houden is dan dat de bussluis definitief opengaat. Ik zit niet te wachten op een tweede N201 naast ons huis. Daarom ben ik druk aan het lobbyen. Ik vertel de mensen in de buurt over de verontrustende berichten. Ik ben naar het gemeentehuis geweest en heb iemand contact gezocht met iemand die ik nog van vroeger ken en die een hart voor het milieu heeft, ook heb ik de fractievoorzitter van Groenlinks via de mail ingelicht, wellicht dat de milieubezwaren dit nog kunnen tegenhouden en natuurlijk heb ik een ingezonden brief naar de krant gestuurd. 50.000 euro voor een proef, waarvan niemand weet waarom die gehouden moet worden, dat is dus weggegooid geld. Waarschijnlijk is het vechten tegen de bierkaai. Er is besloten dat het gaat gebeuren en daar moet ik me maar bij neerleggen, maar niet zonder meer. Misschien ga ik nog wel in de bussluis liggen, zodat er niemand door kan...

Genationaliseerde banken

In het laatste der tijden komt er een leider, die macht heeft over alle financiële stromingen. Een man die kan beslissen over de bankrekening van de burger. Dat leek altijd onmogelijk, maar nu de banken genationaliseerd worden en de roep klinkt om mondiale eensgezindheid, is dat niet meer zo ver weg. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wordt gevraagd stelling te nemen over zaken als het te vergoedden bedrag. Het IMF is een organisatie van de VN en heeft meer dan 80 lidstaten. Ook de wereldbank heeft ongekende macht. Hun rol wordt groter bij deze wereldwijde crisis. In het bijbelboek Openbaring staat dat die leider bij alle mensen: jong en oud, rijk en arm, slaaf en vrije, een merkteken zal laten zetten op hun rechterhand of op hun voorhoofd. Alleen mensen met dat teken zullen kunnen kopen of verkopen. (Op. 13: 16-17) Tweeduizend jaar geleden werd dit opgeschreven. Hoe had Johannes kunnen vermoeden dat er nu al ruim tweeduizend mensen zijn die een ingeplanteerde chip onder hun huid hebben. Discogangers kunnen er hun drankjes mee betalen. Groot Brittannie overweegt hun gevangenen van een chip te voorzien. Het ministerie van Defensie in Amerika wil bij haar soldaten een chip implanteren om hun gezondheid te controleren. Afijn, de techniek is er al. Het hoeft alleen maar in de verkeerde handen te vallen. Maar bang dat onze gegevens op straat komen te liggen hoeven we niet te zijn, want dat is al zo. In enorme databanken zijn onze persoonlijke gegevens opgeslagen. En ons verstoppen om dit te voorkomen kunnen we wel vergeten, want we zijn traceerbaar, overal waar we gaan, door onze mobiel, tomtom en camera's overal om ons heen. Wordt wakker mensen. Het is tijd om te kiezen. Te kiezen voor Jezus, voordat dit ons allemaal overkomt.

Uitspraak

"Ik kan niet begrijpen dat Amerika 700 miljard dollar heeft om Wall Street te redden, maar dat de hele G8 geen 25 miljard dollar kan vinden om de 25.000 kinderen per dag te redden die sterven aan ziektes die je kunt voorkomen."

Bono - U2

Gemeente zijn

Onze gemeente loopt - net als andere kerken - de laatste tijd een beetje terug. Hoe komt dat? Twee gezinnen zijn verhuisd, dat is natuurlijk verloop. Maar verder valt op dat de redenen erg verschillend zijn. De een vindt de preken niet praktisch genoeg, de ander vindt de preken niet diepgaand genoeg. De een vindt de oudsten te star, de ander vindt de oudsten niet streng genoeg. De een vindt de gemeente niet charismatisch genoeg, de ander vindt dat de oudsten een verkeerde aanpak hebben van een probleem en de volgende is het niet eens met het beleid. Ook is er een jong gezin, dat zich nergens bij wil aansluiten. Sommige zijn gewoon verdwenen. Een ander heeft zelfs God vaarwel gezegd. Maar al die uiteenlopende redenen, zijn dat wel de werkelijke oorzaken van de leegloop? Je zult toch nooit een kerk vinden, waar je het 100% mee eens bent. Het is niet mogelijk het iedereen naar de zin te maken. Maar als we ons op God richten, dan is het toch ook niet belangrijk. Dan accepteren we elkaar en nemen we de fouten van elkaar toch voor lief. We weten toch dat we niet perfect zijn. Maar we mogen erop vertrouwen, dat we het beste met elkaar voor hebben. Het getuigenis naar de buitenwereld staat op het spel. 'Hieraan zullen allen weten, dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkaar'. En het getuigenis ten opzichte van de overheden en machten in de hemelse gewesten staat op het spel. 'Opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid van God bekend zou worden.'
Het gaat niet om ons! Het gaat om God!

win-win situatie

Een dag later werd een jongen uit Maaikes klas betrapt bij het stelen in een supermarkt.

Een vriendinnetje van Laura gaat regelmatig mee naar de jeugdactiviteit van onze kerk. Ze kan maar niet geloven dat ze zomaar mee mag doen en lekkere dingen te eten krijgt, zonder dat het geld kost en dat ze er geen lid van onze kerk voor hoeft te zijn. 'Nou', zegt Laura, 'ze willen natuurlijk wel dat je de Here Jezus leert kennen. Dus eigenlijk is het een klassieke win-win situatie.'

Mes op de keel

Gisteren had een jongen in Maaikes klas een mes op de keel van een klasgenootje gezet. De politie heeft hem uit de klas gehaald. Een schokkende gebeurtenis waar de hele groep van in rep en roer was. In haar klas die nu zo'n drie maanden bezig is, zijn er al twee geschorst. Het respect voor leraren is schrikbarend. We lezen over schietpartijen in Finland. We horen van jongeren die personeel van een winkel opwachten, omdat ze gezegd hebben dat ze niet mogen stelen; van een leraar die neergestoken wordt, omdat hij een jongen de klas uit heeft gezet; van een joelende meningte die een man aanmoedigt om zelfmoord te plegen en door de politie-afzetting heen dringt om een foto te maken van de te pletter gevallen man. Wat gebeurt er om ons heen?
Van de week had ik een interview met een Nigeriaanse man, die naar Nederland is gekomen om te vertellen dat wij God nodig hebben. Ik vroeg hem of de Nederlanders dat zelf niet konden. Hij lachte, maar met felle ogen en grote bewogenheid zei hij, dat de christenen hier denken dat het verkondigen van het Evangelie een advies is, geen gebod. Nederlanders denken dat het geloof slechts een mening is. Als het geloof in God levend zou zijn, dan zou het duidelijk zichtbaar zijn in ons leven en invloed hebben op de samenleving. Een mooie taak voor vandaag, lijkt me.

Citaat

'Wilt u een goed excuus om u asociaal te gedragen?

Zorg dan dat u een ongelukkige jeugd hebt gehad.'

Rikkert Zuiderveld

Angst en vertrouwen

De voorganger zondag zei tijdens zijn preek, dat we niet bang mochten zijn als christen. Het zou betekenen dat we niet voldoende op God vertrouwen. Hmm, is dat zo? God gaf mensen diverse emoties, zoals blijdschap, zelfbeheersing en tevredenheid, maar ook woede, bezorgdheid en angst. Angst is een slechte raadgever. Een emotie die soms zo sterk is dat we erdoor verlammen. Een tunnelvisie krijgen. Maar ook in de Bijbel lezen we over angst. David was bang, zelfs Jezus zweette bloed tijdens zijn angstige uren voor de kruisiging. Angst houdt ons weg bij boze geesten. Het laat ons uitroepen tot God. En ik denk dat het daarom gaat. Bang zijn is niet verkeerd, als we maar met onze angst naar God toe gaan. Dat deden Jezus en David ook. En Hij redde hen uit hun angsten, staat er in Psalm 107. Daar mogen we op vertrouwen.

Boekenbeurs

Zaterdag ben ik met Maaike samen naar Zwolle gereden. Daar werd de jaarlijkse christelijke boekenbeurs gehouden. Dit jaar hebben we vooral met illustratrices gesproken. Maaike was daar zeer geinteresseerd in, omdat ze zelf ook erg van tekenen houdt. Welke opleiding heb je ervoor nodig (kunstacademie) en welk materiaal gebruik je (gouache, aquarel).
We volgden een workshop van Marijke ten Cate, illustratrice van de prentenbijbel, en moesten een stekelbeer, brulkip en papegaai met hangoren tekenen. Laat je fantasie maar de vrije loop. Er waren opvallend veel schattige kindertekeningen te zien. Maar er komt ook een manga tienerstripboek uit, getekend in een Japanse, meer hedendaagse striptekenstijl. Weer een andere manier van tekenen hanteert de cartoonist. Met een humoristische tekening zet hij een herkenbare, actuele situatie neer. Daar heb je weer heel andere vaardigheden voor nodig. Het motiveerde Maaike in ieder geval weer om door te gaan met oefenen.
Na de boekenbeurs zijn we nog op bezoek geweest bij Wim, Ella, Peter en Ellise, die onze gemeente verlaten hebben. Vanuit hun tussenwoning zijn ze verhuisd naar een oud boerderijtje in de buurt van Zwolle. Rust en ruimte straalde de omgeving uit, dat lijkt ideaal. Maar het is hard werken in het huis, waar nog veel veranderd moet worden. Zou ik het kunnen? Mijn boeltje oppakken en elders opnieuw beginnen? Zou ik het willen...

Finale Mona-toetjes wedstrijd

Dit moet ik toch even vertellen. Laura zit in de finale van de Mona-toetjes wedstrijd. Uit 41.000 inzendingen is haar toetje uitgekozen. Samen met 11 andere finalisten mag ze eind oktober naar Mona om haar creatie te proeven en te laten keuren door een deskundige jury. Ze bedacht een blauwe smulsmurfpudding met kokossaus. Als haar toetje wint, zal hij in 2009 echt in de winkel te koop zijn. Reken maar dat wij trots zijn.

Eerste schooldag

De kinderen hebben hun eerste schooldag weer achter de rug. Voor Laura was het de eerste kennismaking met het voortgezet onderwijs. Ze kwamen allebei enthousiast thuis. Maar voor Laura telde dit nog niet echt. De eerste paar dagen houden ze gezellige kennismakingsspelletjes en speurtochten door de school. Vrijdag begint pas de eerste echte schooldag met een zware tas vol boeken voor geschiedenis en Engels.

Tale Kanaans

Laura's vriendinnetje was zaterdag mee geweest naar paardrijden. Eerst vroegen ze of Tessa mocht blijven eten. Dat mocht. Toen vroegen ze of ze mocht blijven slapen. Nu zijn Tessa en Laura al vanaf groep 3 vriendinnen en ik heb al een keer een flinke discussie met haar moeder gehad over het geloof, dus we kennen elkaars standpunten. Zij zijn echt fel anti, en het onderwerp geloof is eigenlijk taboe in onze relatie, maar wij gaan elke zondagochtend naar de kerk.. Dus ik twijfelde. Maar ze gingen het aan Tessa's moeder vragen en het mocht... Daar zat Tessa naast ons in de kerkbanken, wie had dat ooit durven denken. Maar dan ga je toch anders luisteren. "Daar's kracht in het bloed, daar's kracht in het bloed van het Lam..." ???

Het moet goed voelen..

Zaterdag op de braderie in een naastgelegen dorpje gestaan met een kraampje van onze kerk. Sommige mensen gingen aan de andere kant van de straat lopen, als ze in de gaten hadden wat er bij ons 'te koop' was. Maar we hebben toch ook wel een paar gesprekjes gehad, vooral met mensen die al bezig waren met spiritualiteit. Wat het meest opviel, waren de mensen die zeiden ook te geloven. Na wat doorvragen, bleek dat ze het vooral belangrijk vonden, dat het goed voelde. Eén mevrouw deed een beetje geheimzinnig. Ze las een ander boek, waarin meer stond dan in de Bijbel. We hebben geprobeerd de mensen niet te veroordelen, maar toch duidelijk te zijn over wat wij geloven.

Zwevende boeken

Van de week hadden we twee vriendinnen te logeren. Terwijl de meiden met z'n viertjes naar de film 'Wild child' gingen, liep ik een rondje door Villa Arena. Leuke dingen gekocht... Twee theelepeltjes met een thee- en koffiepotje, geurende hartjes voor in een waxinelichtje, maar het leukste vond ik een boekenplank in boekvorm. Helemaal geweldig vond ik dit ontwerp van Irene Klinkenberg & Nicole van Schouwenburg. Het onderste boek, wat dus geen echt boek is, heet The Mystery of the floating piles. Nu nog een plekje vinden om mijn mooiste romans aan de muur te laten zweven.
Ook helemaal enthousiast ben ik over de tableaus van kunstenaar Sid Dickens. Deze met de handgemaakte tegels zijn zo mooi en vallen me steeds op. Ik heb op deze site mijn tegels al uitgezocht en het plekje aan de muur gereserveerd. Alleen nog een zak met geld...

Wat is jouw droom?

Soms moet je tussen alle romans ook een opbouwend, leerzaam boek lezen. Zo las ik het boek 'Durf te dromen' van Mattheus van der Steen. Een buitengewoon inspirerend boek. Hoewel in onze kerk anders gedacht wordt over de manier waarop Mattheus met de Heilige Geest omgaat, maakt hij bijzondere dingen mee. Mattheus gelooft dat de zegen van God op hem rust, omdat hij gehoorzaam is. Gehoorzaam aan de opdracht om zorg te besteden aan de weduwen en wezen en het delen van zijn geld. Hij staat positief in het leven en het positief denken spat van de bladzijden, maar toch is het juist deze positieve energie die me aanspreekt als ik het lees. God heeft goede gedachten over ons. Hij heeft het beste met ons voor. Mijn positieve verwachtingen zijn een beetje ondergesneeuwd door de negatieve realiteit. En de omstandigheden kunnen je soms wat te neerdrukken. Hij vraagt zich af: Heeft de omgeving invloed op jou of heb jij invloed op je omgeving?
Een jongeman met een droom, maar ook met een strategie. Hij heeft een duidelijk plan gemaakt, een pad uitgestippeld, hoe hij zijn visie wil bereiken. Hij verzamelt doelbewust de juiste mensen om zich heen. Maar je kunt toch niet tegen die depressieve broeder of zuster zeggen: Met jou wil ik geen contact, want je hebt geen positieve invloed op mij? Een boek dus om met voorzichtigheid en de bijbel ernaast te lezen, maar waardoor je wel in beweging gezet wordt.

Boekenclub

Voor het groot maken van zo'n merk als Coca Cola heb ik echt bewondering. Ook over de ideeen van het tijdschrift Eva om een boekenclub te beginnen ben ik enthousiast. Voor slechts 2,95 kun je een goed boek lezen. Te beginnen met Gebroken wit van Marianne Witvliet. Nadeel is natuurlijk: wie koopt het boek dan nog in de winkel. Sommige christelijke uitgeverijen geven sindskort een midprice roman uit. In plaats van 21 euro kost deze dan 12 euro. De inhoud is precies hetzelfde; hooguit is de kwaliteit van het papier minder. Maar wie maalt daarom, het gaat toch om het verhaal. Doe mij alle boeken maar voor 12 euro. Ook op 'marktplaats' weten ze tegenwoordig de christelijke roman goed te verkopen. De prijzen zijn niet minder dan in de winkel en dan komt er nog verzendkosten bij. Laat maar zitten. Op de boekenbeurs in Zwolle, gehouden in september, kun je nog weleens wat aanbiedingen vinden. Maar dan is weer de vraag: koop je drie romans in de aanbieding of wacht je op de nieuwste van Lynn Austin, die in november uitkomt. Je kunt je geld maar een keer uitgeven. De keuze wordt steeds moeilijker, want er komen steeds meer goede christelijke (vertaalde) romans op de markt. Let op de Redrose serie, als je van luchthartige, eigentijdse verhalen houdt. Gelukkig heeft onze bibliotheek een hele grote collectie christelijke romans, dus daar kom ik altijd weer blij vandaan.

Blik of glas

Op vakantie koop ik altijd wat leuke aandenken. Dit keer kwam ik thuis met een bundeltje zeephartjes, een mandje en een Coca Cola glas in de vorm van een blikje. Ik vond het echt een origineel idee, maar mijn enthousiasme werd al snel getemperd. Het glas is niet meer zo uniek, want McDonalds geeft het nu cadeau bij een van hun menu's, dus straks heeft heel Nederland zo'n origineel glas in de kast staan. Slim vind ik de mensen van Coca Cola wel om steeds een nieuw collectors item uit te geven.

Coca Cola werd in 1886 door dr. John Styth Pemberton ontdekt tijdens pogingen een medicinaal drankje te brouwen. Zijn boekhouder verzon de naam Coca Cola en ontwierp de letters voor de siroop gemengd met koolzuurhoudend water. Twee jaar later verkochten ze het concept aan een zakenman. Candler maakte de naam Coca Cola groot in de wereld. Ter gelegenheid van de Olympische Spelen in 1928 werd het drankje in Nederland geintroduceerd.